အခန်း (၂၂၄) - ယုန်အသိုက်ကို တွေ့ရှိခြင်း
“နင့်လစာက တော်တော်များတယ်။ တကယ်လို့ နင် အငြိမ်းစားယူလိုက်ရင် နင် လစဥ်ဝင်ငွေ ယွမ် ၂၀ လျော့နည်းသွားလိမ့်မယ်။ မတ်လေးရဲ့ လစာ ယွမ် ၄၀က မနည်းပေမယ့် နောင်အနာဂတ်မှာ ဘာဖြစ်မယ်ဆိုတာ ဘယ်သူ သိမှာလဲ။” လင်းချင်းဟယ်က သူမရဲ့ အမြင်ကို ရိုးသားစွာ ပြောပြခဲ့သည်။
ဒီခေတ်အချိန်အခါမှာ အလုပ်လိုချင်သူတွေ ပေါများကြပေမယ့် အလုပ်ရဖို့က ကောင်းကင်ဘုံသို့ ရောက်ရှိရန်ထက်ပင် ခက်ခဲလေသည်။
၁၉၇၅ ခုနှစ်သို့ ရောက်ရှိနေပြီ ဖြစ်သော်လည်း ကန့်သတ်ချုပ်ချယ်မှုတွေ ပြေလျော့သွားချိန်ရောက်ရှိဖို့ ၂နှစ် ၃နှစ်လောက် လိုသေးသည်။ ထိုအချိန်သို့ရောက်ရှိဖို့ အချိန်အတော်ကြာမြင့်နေဦးမည်။
ကျိုးရှောင်မိန်၏ လစဥ်လစာ ယွမ် ၂၀ ကို လျှော့မတွက်ပါနဲ့။ တကယ်လို့ စုတာ့လင်းတစ်ယောက် အလုပ်ဆက်မလုပ်နိုင်ဘူးဆိုရင်တောင် ဒီလစာနဲ့ အိမ်စားစရိတ်ကို စိတ်ပူဖို့ မလိုဘူး။
သာမန်မိသားစုတစ်စုသည် တစ်လလျှင် ယွမ် ၂၀ဖြင့် စားသောက်နေထိုင်နိုင်သည်။
အနာဂတ်မျိုးဆက်များ၏ ရှုထောင့်မှကြည့်လျှင် မိသားစုတစ်ခုတွင် ဝင်ငွေအရင်းအမြစ် သုံးခု သို့မဟုတ် ထို့ထက်မကရှိခြင်းက ပိုကောင်းသည်။
ဤနည်းအားဖြင့် စိုးရိမ်ပူပန်မှုဆိုတာ ရှိလာလိမ့်မည် မဟုတ်ပါ။ ယခုအချိန်တွင် ကျိုးရှောင်မိန်တို့မိသားစုမှာ ဝင်ငွေအရင်းအမြစ် နှစ်ခု ရှိပြီး အလွန်ကောင်းမွန်သည်ဟု ဆိုနိုင်ပေသည်။
အနည်းဆုံးတော့ သူတို့ဟာ ဝင်ငွေအရင်းအမြစ် တစ်ခုတည်းကိုသာ လုံးလုံးလျားလျား မှီခိုခဲ့ကြတာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါကြောင့် သူတို့ဟာ စိုးရိမ်ပူပန်မှုနည်းပါးပြီး ပျော်ရွှင်မှုတွေ တိုးပွားလာခဲ့ပြီး မိသားစုတွင် ပဋိပက္ခတွေလည်း သဘာဝအတိုင်း နည်းပါးလာလိမ့်မည် ဖြစ်သည်။
ထို့ကြောင့် လင်းချင်းဟယ်သည် အလုပ်မှ နှုတ်ထွက်သည့် အစီအစဥ်ကို မထောက်ခံပေ။
