အခန်း (၂၆၈) - မသတီစရာကောင်းသောသူ
အဆင့်ကောင်းများသည် မမျှော်လင့်ဘဲ ဆိုင်းမဆင့် ဗုံမဆင့် ရရှိလာခြင်း မဟုတ်ပေ။ သူမသည် သေသေချာချာ ဂရုတစိုက် စာလေ့လာခဲ့ရသည်။
ထိုအချိန်တွင် အမေကျိုး ပြန်ရောက်လာသည်။ သူမ ရေသောက်ရန် ပြန်လာသောအခါ ခြံဝင်းထဲ၌ လင်းချင်းဟယ် စာကျက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ပြီး သူမ(လင်းချင်းဟယ်)အား မနှောင့်ယှက်လိုက်ပေ။
နေလှန်းသည့်နေရာသို့ သူမ ရောက်သွားသည့်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် သူမ၏ သူငယ်ချင်းများကို ပြောလိုက်သည်။ “ လောင်စန်းရဲ့အမေက တကယ့်ကို ကြိုးစားတာပဲ။ အခုလည်း အိမ်မှာ စာလေ့လာနေတယ်။ ကျောင်းမှာပဲ ဖြစ်ဖြစ် အိမ်မှာပဲဖြစ်ဖြစ် သူမက ကြိုးစားအားထုတ်မှုကို မလျှော့ချခဲ့ဘူး “
ထို့နောက် သူမ၏ မိတ်ဟောင်းဆွေဟောင်းများက ချီးကျူးစကားများဖြင့် တုံ့ပြန်ကြသည်။
“ဒီတစ်ခေါက် သူမ ပြန်လာတော့ ကိုယ်အလေးချိန် တော်တော်ကျသွားတယ်။ သူမရဲ့မေးရိုးက ချွန်လာတယ် “ အမေကျိုးက ဆက်ပြောသည်။
“နင်တို့အိမ်မှာ ကြက်တွေအများကြီး ရှိတာပဲ။ လောင်တအမေကို အာဟာရပြည့်ဝပြီး အားရှိအောင် ကျွေးသင့်တယ်။” ဟု အဘွားကြီးတစ်ဦးက ပြောသည်။
“အာဟာရဖြည့်စွက်စာတွေ ကျွေးရမယ့်အချိန် ရောက်နေပြီ။ ပြောရရင် ချင်းပိုင်ရဲ့အမေ… နင်က အရမ်းကံကောင်းတာပဲ။ အခုဆိုရင် အနီးအနားပတ်ဝန်းကျင်မှာ ချင်းပိုင်ရဲ့အမေကို မနာလိုအားမကျတဲ့သူ ဘယ်သူရှိလဲ။ အရင်က အံ့အားသင့်စရာကောင်းတဲ့ သား ရှိတယ်… အခုကျတော့ ချွေးမရှိပြန်ပြီ။” နောက်ထပ် အဘွားအိုတစ်ယောက်က မှတ်ချက်ပေးသည်။
လွန်ခဲ့သည့် နှစ်နှစ်အတွင်း ဝင့်ခွင့်စာမေးပွဲ အောင်ခဲ့သော အခြားကောလိပ်ကျောင်းသား/သူများ ရှိခဲ့သော်လည်း နည်းပါးနေသေးသည်။ ထို့အပြင် မြို့တော်ရှိ တက္ကသိုလ်သို့ မည်သူမျှ ဝင်ခွင့်မရရှိခဲ့ပေ။
ဤသတ္တမမြောက်သည် အမှန်တကယ်ပင် ကြီးပွားအောင်မြင်သည်ဟု ဆိုရပေမည်။
