အခန်း (၂၅၂) - လက်မှုပညာကို သင်ယူခြင်း
လင်းချင်းဟယ်က အသားယူဖို့ လာတဲ့အခါ အစ်မမိန်က ရှက်ရွံ့စွာ ပြောလာသည်၊ “အစ်မ ဒီနေ့ အလုပ်သွားတုန်းက ဝတ်သွားခဲ့တာ။ အစ်မရဲ့ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေက ဒီပဝါကို မြင်ပြီး လိုချင်သွားလိမ့်မယ်လို့ မမျှော်လင့်ထားဘူး။ သူတို့က အစ်မကို ညီမ ရှန်ဟိုင်းကို သွားဖို့ အခါအခွင့်ကြုံရင် ဝယ်လာပေးလို့ ရမလားလို့ ညီမကို မေးကြည့်ပေးဖို့ တောင်းဆိုခဲ့တယ်။”
“ညီမ အဲ့ကို သွားဖြစ်ရင်တော့၊ ညီမ ဝယ်လာပေးလို့ ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့်၊ အများကြီးတော့ မဝယ်လာနိုင်ဘူး။” လင်းချင်းဟယ်က ပြောသည်။
များများ ဝယ်လာလျှင် ချင့်ချိန်ရန် အလွန်အန္တရာယ်များကြောင်း အစ်မမိန်က နားလည်သည်။
အစ်မမိန်က လင်းချင်းဟယ် တောင်းဆိုထားသည့် အသားအားလုံးကို ပေးခဲ့သည်။ အသားအားလုံး ဆယ်ကျင်းနီးပါး ရှိသည်။ ငွေရှင်းပြီးနောက် လင်းချင်းဟယ် အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။
ထို့နောက် သူမသည် ဝက်အစာအိမ်ကြက်သားဟင်းကို ချက်ပြုတ်ဖို့ စတင်ပြင်ဆင်ခဲ့သည်။
ဒါက ကျိုးချင်းပိုင်ရဲ့ အစာအိမ်ကို အာဟာရ ဖြစ်စေလိမ့်မည်။
အမေကျိုး အိမ်သို့ ရောက်လာသောအခါ လင်းချင်းဟယ်နဲ့ ကျိုးချင်းပိုင်တို့ အလုပ်များနေမှန်း တွေ့လိုက်ရသည်။ အခုအချိန်မှာတော့ အမေကျိုးသည် ဒီချွေးမကို မြင်တွေ့ရတာ အရမ်းစိတ်ကျေနပ်သည်။
အကျင့်စရိုက် ကောင်းမွန်ပြီး သူမရဲ့ လင်ယောကျာ်းအပေါ် ပြုမူဆက်ဆံပုံက ပြောစရာ မရှိသလို သူမရဲ့ မြေးသုံးယောက်ကိုလည်း ကောင်းမွန်စွာ ပြုစုပျိုးထောင်ပေးခဲ့သည်။
သူမ အရင်က ဘယ်လိုမျိုး ပြုမူခဲ့လဲ ဆိုတာကို ပြန်ကြည့်စရာ မလိုဘူး။ အခုအချိန်မှာတော့ သူမ ဘယ်လိုပဲကြည့်ကြည့် ဒီချွေးမက မျက်စိထဲ အရမ်းစိတ်ကြည်နူးဖို့ကောင်းသည်။
သူမနှင့် နှိုင်းစာလျှင် အမေကျိုးနှင့် ငြိမ်းချမ်းစွာ သဟဇာတဖြစ်ခဲ့သော အခြားချွေးမများက နောက်ကျကျန်နေခဲ့ပြီ။
