အခန်း (၂၃၇) - အဆောင်နေ အဖော်များ
ကျိုးကျားရွာ၏ ပညာတတ်လူငယ်များသာ ကွာရှင်းရန်အတွက် တွန်းအားပေးသည် မဟုတ်ပေ။ တခြားသော ထုတ်လုပ်ရေးအသင်းများသည်လည်း အတူတူပင် ဖြစ်သည်။
ယင်းက ပြဿနာကို အဆက်မပြတ် ဖြစ်လာစေ၏။ ကျေးဇူးတင်ဖို့ကောင်းစွာဖြင့် စတုတ္ထလေး၏ ဇနီးက လုံလောက်အောင် ပြတ်သားခဲ့သည်။ မဟုတ်လျှင် လက်ရှိပြဿနာများကို မည်သူက စာရင်းလာရှင်းပေးမည်နည်း။
သို့သော် ပညာတတ်လူငယ်များ၏ ဆုံးဖြတ်ချက်မှာ လုံးဝ မယိမ်းယိုင်ပေ။ ခေါင်းဆောင်၏ သားမက်သည်ပင် ကွာရှင်းချင်သည်။
သို့သော်လည်း သူက သူ စာမေးပွဲ အောင်မြင်ခဲ့ပါက သူ့ဇနီးနှင့် ကလေးများကို သေချာပေါက် လာခေါ်မည်ဟု ကတိပေးခဲ့သည်။
ထိုကတိကို ဖြည့်ဆည်းပေး မပေး မည်သူ သိမည်နည်း။
လင်းချင်းဟယ်နှင့် လောင်တက ၁၉၇၈ခုနှစ် ပေကျင်းတက္ကသိုလ်၏ ကျောင်းသားများ ဖြစ်လာသည်။
သူမက လောင်တကို လက်ရှိလမ်းကြောင်းအတိုင်း ဆက်သွားရန် ပြောခဲ့သည်။ သို့သော်ငြား လင်းချင်းဟယ်ထံတွင်မူ မတူညီသော အစီအစဉ် ရှိသည်။
လက်ရှိတက္ကသိုလ်အရ သူမက ၄နှစ်မှသာ ဘွဲ့ရလိမ့်မည်။ အချို့သော ဌာနများကမူ ၅နှစ် ၆နှစ် ဖြစ်၏။ လင်းချင်းဟယ်ကမူ ထိုမျှ အချိန်မကုန်ချင်ပေ။
သူမသာ လက်ရှိလမ်းကြောင်းအတိုင်း လိုက်ပါက ယင်းက အလွန် နှောင့်နှေးပေလိမ့်မည်။ လင်းချင်းဟယ်က ငွေရှာချင်သေး၏။
ပြုပြင်ပြောင်းလဲခြင်းနှင့် အကန့်အသတ်ကျဆင်းခြင်းက ဒီနှစ်တွင် စမည်ဖြစ်သည်။ နှစ်တိုင်း ယခုမှစ၍ ကြီးမားသော တိုးတက်မှု ရှိလာလိမ့်မည်။
ထို့ကြောင့် လင်းချင်းဟယ်က အားလုံးကို လေ့လာသည်။
သူမက နိုင်ငံခြားဘာသာစကားဌာနက ဖြစ်သည်။ အစပိုင်းတွင် လောင်တကလည်း သူ့မိခင်နောက်သို့ လိုက်ပါပြီး နိုင်ငံခြားဘာသာစကားဌာနတွင် ပညာသင်ကြားလိုသော်လည်း လောင်တ၏ ကျွမ်းကျင်မှုက ပထဝီဝင်ဖြစ်၍ လင်းချင်ဟယ်က ငြင်းပယ်လိုက်သည်။
