အခန်း (၃၆၇) - အရင်လုပ်ဆောင်ပြီး နောက်မှ သတင်းပို့ခြင်း
တော်တော် နောက်ကျနေပြီမို့ လင်မယားနှစ်ယောက်သည် အိမ်ပြန်လာကြသည်။
လင်းချင်းဟယ်က ဒါကို ပိုစဉ်းစားလေလေ ကောင်းသည်ဟု ပိုခံစားမိလေလေ ဖြစ်နေသည်။ ကျိုးချင်းပိုင်က သူမ ဆိုင်ဖွင့်တာကို ကန့်ကွက်ခြင်း မရှိပါဘူး။ သူက မေးရုံသာ မေးလိုက်သည်။ “အဲ့ဆိုင်ကို ဘယ်သူကြည့်မှာလဲ။”
“အဲဒါက မလွယ်ဘူးလား။” ဟု လင်းချင်းဟယ်က ပြန်ဖြေသည်။
သူမ၏အစီအစဉ်တွေကို သူ့အား ပြောပြလိုက်သည်။
အဲဒီဆိုင်ကို ကြည့်ဖို့ ထက်မြက်တဲ့ မိန်းကလေးနှစ်ယောက်ကို ငှားလိုက်မည်။ အရောင်းနှင့် ဝယ်ယူမှုလမ်းကြောင်းကို ရှာဖွေခြင်း၊ စာရင်းစာအုပ် ဖြည့်သွင်းခြင်းနှင့် ငွေစာရင်းများကို ဖြေရှင်းခြင်း စသည်တို့အတွက် လူအင်အား လိုအပ်သောကြောင့် ဆိုင်တွင် မန်နေဂျာတစ်ဦး လိုအပ်နေသေးသည်။
သူမသည် မာချန်းမင်ကို ထိုနေရာတွင် ခန့်အပ်တာဝန်ပေးရန် စီစဉ်ထားသည်။
လင်းချင်းဟယ်သည် သူ့ကို မန်နေဂျာချုပ်အဖြစ် ရာထူးတိုးမြှင့်ရန် ရည်ရွည်ထားသည်။ တကယ်တော့ သူမ၏ဦးစားပေးက အာ့နီ ဖြစ်သော်လည်း အဲဒါက မဖြစ်နိုင်ပေ။ အာ့နီသည် အခုထိ အတွေ့အကြုံ သိပ်မရှိသေးချေ။ အရည်အချင်း မပြည့်မီသေးသဖြင့် ထိုရာထူးကို မကိုင်တွယ်နိုင်ပေ။
ဒေသခံဇာတိဖွား မာချန်မင်က သူမကို ကူညီပေးလျှင် ပိုကောင်းသည်။
လစာနှင့်ပတ်သက်ပြီးတော့ အလျဉ်းသင့်သလို သူနဲ့ သီးသန့်ပြောလိုက်မည်။ နောက်ဆုံးတော့ သူက စီမံခန့်ခွဲမည့်သူပင်။ နောင်တွင် စီမံခန့်ခွဲရန် အခြားဆိုင်များ ရှိကောင်းရှိလာနိုင်သည်။
လင်းချင်းဟယ်သည် အိမ်ပြန်လမ်းတစ်လျှောက်လုံး အနည်းငယ် စိတ်လှုပ်ရှားတက်ကြွနေဆဲပင် ဖြစ်သည်။
သူမသည် ဆိုင်ဖွင့်မည့်အကြောင်းကို မစဉ်းစားထားဘဲ ဆိုင်တစ်ဆိုင်ကို ဝယ်ယူရန်သာ တွေးထားခဲ့ပေမယ့် တောင့်မခံနိုင်ခဲ့ပေ။ အခုအချိန်၌ နေရာတိုင်းမှာ အခွင့်အလမ်းများ ရှိနေသည်။ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ရုံနဲ့ စီးပွားရေးအခွင့်အလမ်းတစ်ခုက ပေါ်ပေါ်လာသည်။
