အခန်း (၂၁၂) - တိုက်ခိုက်ခြင်း
လင်းချင်းဟယ်က ယင်းကို မသိလိုက်ပေ။ အလုပ်ဆင်းလာပြီးနောက် သူမသည် စုချန်ထံမှ ဒီအကြောင်းကို ကြားလိုက်ရသည်။
“ဒုတိယဒေါ်ကြီးက အရိုက်ခံလာရတယ်။ အဘွားက ဦးလေးတွေနဲ့ တခြားသူတွေကို ခေါ်ပြီး ဒေါ်ကြီးအတွက် ပြန်တိုက်ခိုက်ပေးဖို့ ခေါ်သွားတယ်” ဟု စုချန်က ရှင်းပြသည်။
“မင်းရဲ့ တတိယအစ်ကိုနဲ့ တခြားသူကတွေရော” လင်းချင်းဟယ်က မေးလိုက်သည်။
“တတိယအစ်ကိုက သူတို့နောက် လိုက်သွားတယ်။ သားက အိမ်စောင့်ဖို့ ကျန်ခဲ့တာ” စုချန်လေးက ပြန်ပြော၏။
စုချန်လေး၏ နူးညံ့သော အမူအရာကို ကြည့်ပြီး ဆုံးဖြတ်၍ မရ၊ စုချန်လေးက ကျေးလက်တွင် ကြီးပြင်းလာခြင်း ဖြစ်၏။ သူက တခြားကလေးများနှင့် တစ်ခါတရံ တိုက်ခိုက်တတ်ပြီး အထူးသဖြင့် သူ့တတိယအစ်ကိုနှင့် ပေါင်းပြီးနောက် ဖြစ်သည်။
ထို့ကြောင့် သူက သူ့အဘွားနှင့် တခြားသူများ တိုက်ခိုက်ဖို့ သွားသည်ကို ကြားပြီးနောက် မအံ့ဩချေ။ ကြောက်လည်း မကြောက်သွားပေ။
လင်းချင်းဟယ်က သူ့ကို ထိုသို့ မြင်ပြီးနောက် ရယ်ချင်နေသည်။ သူမက သူ့ခေါင်းလေးကို ပွတ်လိုက်ပြီးနောက် ပြော၏။ “တိုက်ခိုက်တာက မမှားဘူး။ ဒါပေမဲ့ တခြားသူက မင်းကို ရိုက်မှ မင်းက ပြန်တိုက်ခိုက်ရမယ်။ မင်း ဒါကို သည်းခံနေဖို့ မလိုဘူး”
“သားသိပါပြီ။ သားကို ဘယ်သူမှ မရိုက်ရဲဘူး” စုချန်လေးက ဂုဏ်ယူနေ၏။
သူ့ထံတွင် အစ်ကိုအများကြီး ရှိသည်။ နောက်ဆုံးတစ်ကြိမ်က သူ့ထက် အသက်ကြီးသူတစ်ဦး ရှိခဲ့၏။ သူက သူ့ကို မရိုက်နိုင်ပေ။ သူက အိမ်ပြန်လာပြီး သူ့တတိယအစ်ကိုကို တိတ်တိတ်လေး ပြောပြခဲ့၏။ သူ့တတိယအစ်ကိုက ဘာမှမပြောဘဲ သူ့အတွက် ပြန်သွားခဲ့သည်။
လင်းချင်းဟယ်က ယင်းအကြောင်းများကို မသိချေ။ သူမ သိခဲ့လျှင်ပင် ဘာမှမပြောမည်မဟုတ်ချေ။
သူမ၏ သင်ကြားရေးလမ်းကြောင်းက မှားယွင်းနေနိုင်သော်ငြား ကောင်လေးများ၊ အထူးသဖြင့် ကျေးလက်မှ ကောင်လေးများသည် ငယ်စဉ်က ကြမ်းတမ်းစွာ ပျိုးထောင်ခံရပေသည်။ တခြားသူနှင့် လုံးဝ မတိုက်ခိုက်ခဲ့ဘဲ ကောင်လေးများ ကြီးပြင်းလာပါက သူတို့၏ငယ်ဘဝမှာ အနည်းငယ် ပျင်းဖို့ ကောင်းပေမည်။
