အခန်း(၃၃၄) - စာရင်းကိုင်ပညာ
လင်းချင်းဟယ်တို့ ပြန်ရောက်လာကြကြောင်း ကြားလိုက်တော့ ကျိုးတုန်းက သူမအတွက် စားစရာများ ယူလာပေးသည်။
"ပြန်ယူသွားလိုက်ပါ။ မင်းဦးလေးနဲ့ဒေါ်လေးတို့ မြို့မှာ စားပြီးသွားပြီ။ ဒီည အိမ်မှာ စားမှာ မဟုတ်ဘူး။ မနက်ဖြန်မနက်ကျ ရထားစီးပြီး မြို့တော်ကျမှပဲ စားတော့မယ်။ ဒီကြက်က နေရာအရမ်းယူမှာ၊ အဲ့တာကြောင့် ပြန်ယူသွားပြီး ကြက်ဥတဲ့အခါ ကလေးတွေကို ကျွေးလိုက်ပါ။” ဟု လင်းချင်းဟယ်က ပြောလိုက်သည်။
"ဒေါ်လေး ကျွန်တော်တို့မိသားစု ဒေါ်လေးပြောတာကို နားထောင်ပြီး ဒီနှစ် ကြက်တွေ အများကြီး မွေးထားတယ်။" ဟု ကျိုးတုန်းက ပြန်ပြောလိုက်သည်။
"ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မလိုပါဘူးဟယ်။ ငါ့မြေးလေးတွေနဲ့ မြေးမလေးတွေ စားဖို့အတွက် ဒီသကြားလုံးထုပ်ကိုသာ ပြန်ယူသွား၊ မြန်မြန်ပြန်တော့နော်၊ ဒေါ်လေး ပစ္စည်းတွေ ထုတ်ပိုးရဦးမှာ။" ဟု လင်းချင်းဟယ်က နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
ကြက်ကို လက်ဆောင်ပေးခဲ့ရမည့်အစား ကျိုးတုန်းက သကြားလုံးထုပ်ကိုပင် ပြန်ယူလာသေးသည်။ ထိုအကြောင်းကြားသောအခါ အမျိုးသမီးချိုင်တစ်ယောက် ရယ်မောခဲ့ရပါသေးသည်။
လင်းချင်းဟယ်က လောဘကြီးပြီး၊ သဘောထားသေးကာ အခွင့်အရေးယူတတ်သော မိန်းမမျိုးမဟုတ်မှန်း သူမ သိသည်။
လင်းချင်းဟယ်ကတော့ အမေကျိုးထံမှ ဤသို့ကြားခဲ့ရသည်။ "ဒီနှစ် ကျိုးတုန်းငွေတွေ အများကြီး ရှာနိုင်ခဲ့တယ်။ သူ့အိမ်နောက်ဖေးက မြေကိုခြံခတ်ပြီး ကြက်ခြံလုပ်ပြစ်လိုက်တယ်။ ကြက်အကောင်တစ်ရာကျော် မွေးထားတယ်လေ။ ပြီးတော့ ဥတွေလည်း ခဏခဏ ဥတယ်။ လောင်တရဲ့ဦးလေးက သုံးရက်ကနေငါးရက် တစ်ခါလောက် ဥတွေလာယူတယ်။ သူ ဥတွေ လာကောက်တိုင်းလည်း အများကြီးရတယ်။"
ချိုင်ပါ့မိန်က ကလေးမွေးပြီးမှ ကြက်မွေးမြူရန် အစီအစဥ်ရှိခဲ့သော်လည်း မတတ်နိုင်ခဲ့ပါ။ နှစ်သစ်ကူးပြီးသွားသောအခါ သူမသည် ကျိုးတုန်းအား မြေစာချုပ်ချုပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် စိုက်ပျိုးရေးနားချိန်များတွင် သူ့အစ်ကိုများကို အင်္ဂတေပစ္စည်းများ သယ်ယူရန် အကူအညီ တောင်းခဲ့သည်။ ထို့နောက် ပတ်လည်ထောင့်များကို နံရံကာခဲ့၏။
