အခန်း (၃၅၃) - နာမည်စဉ်းစား
ကျိုးချင်းပိုင်က အနည်းငယ် စိတ်ပူနေမိသည်။ သူ့ဇနီးက ယနေ့ စိတ်အခြေအနေ မကောင်းဖြစ်နေပြီး ဘာလို့မှန်း သူ မသိချေ။
လင်းချင်းဟယ်က အိမ်ရောက်လာပြီး နောက်မှလိုက်လာသော သူ့ကို တွေ့လိုက်သည်။ သူမက အံ့ဩသွားပြီး မေးလိုက်သည်။ “ရှင် ဘာဖြစ်လို့ ပြန်လာတာလဲ။”
“ဆိုင်မှာ လောင်အာ့ ရှိတယ်။” ဟု ကျိုးချင်းပိုင်က ပြောလိုက်သည်။
လင်းချင်းဟယ်က သူ့ကို စိတ်လေနေသောအကြည့် တစ်ချက်ပေးလိုက်ပြီး အိမ်ထဲ ဝင်လိုက်သည်။
ကျိုးချင်းပိုင်က သူမကို ပျားရည်တစ်ခွက် ဖျော်ပေးသည်။ လင်းချင်းဟယ်က ပျားရည်ကို သောက်နေစဉ်အထိ မိန်းမောတွေဝေနေဆဲ ဖြစ်သည်။
“ဇနီးလေး ဘာဖြစ်လို့လဲ။” ဟု ကျိုးချင်းပိုင်က တုံ့ဆိုင်းဆိုင်း မေးလာသည်။
လင်းချင်းဟယ်က သူ့ကို ကြည့်လိုက်၏။ သူမက သူ့ကို မပြောချင်ပေ။ ယင်းက နားလည်မှုလွဲသွားမှာလား။ သို့သော်လည်း နားလည်မှုလွဲနိုင်ခြေက အတော်လေး နိမ့်သည်ဟု လင်းချင်းဟယ်က ခံစားလိုက်ရသည်။
သူမက သူမကိုယ်သူမ မညှင်းဆဲချင်ပေ။ ထိုလူကြမ်းက လုပ်ထားသောကြောင့် သူမက သူ့ကို ပေးသိသင့်သည်။
နောက်ဆုံးတွင် သူမက ပြောလိုက်၏။ “ကျွန်မဓမ္မတာရက်ကျော်တာ သုံးရက်ရှိပြီ။ အခုထိ မလာသေးဘူး”
ကျိုးချင်းပိုင်က သူ့ဇနီး၏ အချိန်ဇယားကို အမှန်တကယ်ပင် သိ၏။ သို့သော် သူက ဤကာလအတွင်း အတော်လေး သောင်းကျန်းခဲ့၍ ယင်းဖြစ်စဉ်ကို သတိမရခဲ့ချေ။
ယခုတွင် သူ့ဇနီးကြောင့် သူ သတိရလာသည်။
သူက တွေဝေသွားသည်ကို ကြည့်ပြီး လင်းချင်းဟယ်က သူ နားလည်မှုလွဲသွားကြောင်း သိလိုက်သည်။ သူမသည် သူမ၏ဓမ္မတာကြောင့် စိတ်အနှောင့်အယှက် မဖြစ်စေဘဲ ပြောလိုက်သည်။ “ကျွန်မ စစ်ဆေးဖို့ ဆေးရုံကို သွားခဲ့တယ်။”
“ဆရာဝန်က ဘာတဲ့လဲ။” ဟု ကျိုးချင်းပိုင်က လျင်မြန်စွာ မေးလာ၏။
သူ့ဇနီး၏ကိစ္စသည် အမြဲတမ်း အချိန်မှန်၏။ လွဲချော်ခဲသည်။ တကယ်လို ဖြစ်ခဲ့လျှင်ပင် တစ်ရက် နှစ်ရက်သာ ဖြစ်ရမည်။ ဘယ်တော့မှ သုံးရက်အထိ မရောက်ပေ။
