အခန်း (၃၆၁) - မျက်နှာလိုမျက်နှာရ လုပ်ခြင်း
ကျိုးခိုင်သည် ညနေခင်းတွင် ညစာစားရန် သူ့အဘိုးအဘွား၏နေရာသို့ ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။
သူသည် သူ့အဘွားကို ညစာစားရန် လာခဲ့မည်ဟု ကတိပေးထားသည်။
ဒီညမှာ သူတို့ သိုးသား စားကြမည်။ သိုးသားကို မုန်လာဥနှင့်ရောကာ စွပ်ပြုတ်အဖြစ် ချက်ထားသည်။ စုတာ့လင်း၏ အချက်အပြုတ်စွမ်းရည်သည် အရမ်းကောင်းသည်။ အထူးသဖြင့် ယခု ဖောက်သည်များအတွက် စားသောက်ဖွယ်စာရင်းတွင် ထည့်သွင်းထားသော သိုးသားစွပ်ပြုတ်ပင် ဖြစ်သည်။ အရသာက ပြီးပြည့်စုံလှသည်။
ကျိုးခိုင်သည် သူ့ညစာကို ကျေနပ်နေသည်။ ထို့နောက် တီဗီကြည့်ရန် ထိုင်ခုံဆီသို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။ ထိုင်ခုံများကို ကူရှင်အထူများဖြင့် ဖုံးအုပ်ထားသောကြောင့် ထိုင်ရသည်မှာ သက်တောင့်သက်သာရှိပေသည်။
“ဝမ်းကွဲအကိုကြီး… ကျွန်တော့်ကို လက်ဝှေ့ထိုးနည်း သင်ပေးလို့ရမလား။” ဟု စုရွှင်းက လာပြီးမေးသည်။ သူသည် သူ့ဝမ်းကွဲကို သဘောကျလေးစားစွာဖြင့် စိုက်ကြည့်နေသည်။
“အခုတော့ ငါ ဗိုက်ပြည့်နေလို့ မင်းကို မသင်ပေးနိုင်သေးဘူး။ နောက်မှ မင်းကို လှည့်ကွက်တစ်ခု၊ နှစ်ခု ပြပေးမယ်။ မင်း ကျောင်းရောက်တာနဲ့ မင်းကို ရန်စရဲတဲ့သူ ဘယ်သူ့ကိုမဆို မင်း အနိုင်ယူနိုင်လိမ့်မယ်။” ဟု ကျိုးခိုင်က ပြောသည်။
စုရွှင်း၏မျက်ဝန်းတွေက ဝင်းလက်တောက်ပသွားသည်။
“လောင်တ… ဘာဖြစ်လို့ သူ့ကို ဒီလိုတွေ သင်ပေးနေတာလဲ။” ဟု ကျိုးရှောင်မိန်သည် ကူကယ်ရာမဲ့စွာ ပြောလိုက်သည်။
စုတာ့လင်းသည်လည်း ရယ်ရမလား ငိုရမလားပင် မသိ ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။
“ဒီလိုသင်ပေးတာ ဘာဖြစ်လို့လဲ။ ကျွန်တော့်အမေလည်း ကျွန်တော်တို့ကို ဒီလိုသင်ပေးခဲ့တာပဲ။ သူတစ်ပါးကို အနိုင်ကျင့်ခွင့်မပြုပေမယ့် ကျွန်တော်တို့ကို အနိုင်ကျင့်လာရင် နေရာမှာတင် ပြန်တိုက်ခိုက်ရမယ်၊ တစ်ညတာအချိန်ကုန်အောင် မထားခဲ့နဲ့။ ပြန်မတိုက်နိုင်ရန် ထွက်ပြေး မဟုတ်ရင် ဘာမှမဟုတ်ဘဲ အရိုက်ခံရမယ်။” ဟု ကျိုးခိုင်က ပြောသည်။
