အခန်း (၂၉၉) – ပြုစုစောင့်ရှောက်မှု
အဖိုးအိုဝမ်သည် ဒီရက်ပိုင်း ချောင်းခြောက်ဆိုးခြင်းသာ ဖြစ်သည်။
ဒါပေမယ့် လင်းချင်းဟယ်က ကြိုတင်ကာကွယ်ဖို့ အလေးထားသည်။ လင်းချင်းဟယ်သည် ကျိုးခိုင်ကို အဖိုးအိုဝမ်ရဲ့အိမ်ကို သွားပြီး သူ့မွေးစားအဖိုးနဲ့အတူ အိပ်ခိုင်းခဲ့သည်။
အခန်းတစ်ခန်းထဲသာ ရှိသော်လည်း ကျိုးခိုင်သည် ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် အခင်းခင်းပြီး အိပ်စက်အနားယူရန် အဆင်ပြေသည်။ သူ့ထံတွင် အခင်းစောင်နှင့် ခြုံစောင်တွေ အလုံအလောက်ရှိသောကြောင့် သူ အအေးမမိနိုင်ဘူး။
အဖိုးအိုဝမ်က မလိုအပ်ဘူးလို့ ပြောပါသည်။ အအေးမိရုံလေးပဲဆိုတော့ မလိုအပ်ပါဘူးလို့ ဆိုပါသည်။
ဒါပေမယ့် လင်းချင်းဟယ်က မရကြောင်း အခိုင်အမာပြောပြီး ကျိုးခိုင်သည်လည်း သူစောင့်ရှောက်ပေးလိုကြောင်း ပြောလာခဲ့သည်။
အဲဒီည ဆယ့်တစ်နာရီလောက်မှာပဲ အဖိုးအိုဝမ်သည် အဖျားတက်လာခဲ့သည်။
အဖိုးအိုဝမ်သည် လောင်ကျွမ်းလုနီးပါး အဖျားတက်နေခဲ့သည်။ ကံကောင်းထောက်မစွာဖြင့်၊ ကျိုးခိုင်သည် အအိပ်ဆတ်သူဖြစ်သည်။ အဖိုးအိုဝမ်၏ အဖျားတက်သံကို ကြားတာနဲ့ ချက်ချင်းထကြည့်လိုက်သည်။ သူ စစ်ဆေးကြည့်တော့၊ အဖိုးအိုဝမ်၏နဖူးသည် အလွန်ပူနေခဲ့သည်။
ကျိုးခိုင်သည် အဖိုးအိုဝမ်ကို ရေသောက်ဖို့ ကူညီပေးခဲ့ပြီး ဒီတစ်လျှောက် သူ့အမေ ပေးခဲ့တဲ့ ဆေးကို လှမ်းယူလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့မွေးစားအဖိုးကို နွေးနွေးထွေးထွေး ဝတ်ဆင်ပေးကာ စောင်နှင့် ထုပ်ပြီး ဆေးရုံသို့ တန်းပို့ပေးခဲ့သည်။
ဒီအချိန်မှာ ဒီကလေးရဲ့ ထွားကြိုင်းသော အရွယ်အစား၏ အကျိုးကျေးဇူးတွေက စကားပြောလာခဲ့သည်။
ကျိုးခိုင်သည် ဆေးရုံသို့သွားရာ လမ်းတစ်လျှောက်လုံး သူ့မွေးစားအဖိုးကို သူ့နောက်ကျောမှာ ကျောပိုးခဲ့သည်။ ကျိုးခိုင်သည် အနည်းငယ်သာ မောပန်းခဲ့သည်။ ဆရာဝန်က သူ့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြံ့ခိုင်မှုကို မချီးကျူးမိပဲ မနေနိုင်ခဲ့ပါ။
ထို့နောက် ဆရာဝန်သည် အဖိုးအိုဝမ်ကို စစ်ဆေးပေးပြီး သူ့ကို အကြောဆေးသွင်းပေးလိုက်သည်။
