အခန်း (၂၄၆) - ရှန်ဟိုင်းမြို့မှ ထုတ်ကုန်များ
အမေဝိန်က လင်းချင်းဟယ်နှင့် ပေါင်းသင်းဖို့ လွယ်မလားဆိုတာ တကယ်ပင် သိချင်နေသည်။
သူမက သွားဖို့ ရှားရှားပါးပါး အခွင့်အရေး ယူလိုက်စဉ် နိုဝင်ဘာလလယ်မှာ လင်းချင်းဟယ်က တချို့ကျောင်းသားများနှင့် တက္ကသိုလ်ကိုယ်စားပြုပြီးတော့ ရှန်ဟိုင်းမြို့ကို တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ဖြင့် သွားရသည်။
နှီးနှောဖလှယ်ပွဲဟု ဆိုသော်လည်း ယင်းက စီးပွားရေးခရီးစဉ်တစ်ခုနှင့် ပိုတူသည်။ ဖလှယ်ပွဲတွင် သေချာပေါက် ပါဝင်ရန် လိုအပ်ပေသည်။ ဖလှယ်မှုပြီးနောက်တွင် သူတို့အားလုံးက လွတ်လွတ်လပ်လပ် လှုပ်ရှားဖို့လည်း အချိန်ရလိမ့်မည်။
သို့သော်ငြား ရှန်ဟိုင်းမြို့တော်သို့ ခရီးစဉ်အတွင်း တည်းခိုစရိတ်နှင့် စားသောက်စရိတ်ကဲ့သို့သော အသွားအပြန်ခရီးစရိတ် အားလုံးကို တက္ကသိုလ်မှ ပြန်ပေးလိမ့်မည်။
ယင်းကို ဆွေးနွေးကြသောအခါ လင်းချင်းဟယ်က တစ်စက္ကန့်တောင် မဆိုင်းဘဲ ပေကျင်းတက္ကသိုလ်အတွက် တတ်စွမ်းသမျှ ကြိုးစားပေးရန် ဆန္ဒရှိကြောင်း ထုတ်ဖော်ခဲ့သည်။
ထို့ကြောင့် အမေဝိန်က တကယ် ကံမကောင်းတော့ပေ။
အမေဝိန်သည် ပေကျင်းတက္ကသိုလ်၏ ကိုယ်စားပြုအနေဖြင့် ရှန်ဟိုင်းတက္ကသိုလ် နှီးနှောဖလှယ်ပွဲသို့ ကျိုးခိုင်၏အမေက တက်ရောက်မည်ဟု ကြားသောအခါ လေးစားမှုအပြည့်ဖြင့် ဝန်ခံလိုက်ရသည်။
ကျိုးခိုင်ကဲ့သို့သော သားမျိုး မွေးထုတ်နိုင်သည်မှာ မထူးဆန်းတော့ပေ။
သို့သော် အမေဝိန်၏ အတွေးများကို အကောင်အထည် မဖော်နိုင်ဘဲ ဝေးကွာလွန်းသေးသည်။ အဖေဝိန်သာ သိပေသည်။ တခြားသော သားသမီးများက မသိကြသေးပေ။
သို့သော် ထိုအတွေးများကြောင့် အမေဝိန်က သူမသား ဝိန်ကော်လျန်၏အတန်းဖော် ကျိုးခိုင်က အိမ်သို့ လိုက်လာသောအခါ သူမသားနှင့်အတူတူ ဆက်ဆံခဲ့သည်။
မဟုတ်သေးပေ။ သူမသားနှင့်အတူတူ မဟုတ်ချေ။ သူမသားထက် အနည်းငယ် ပိုပေသည်။
