အခန်း(၃၄၂) - မိုးထိုးနေသောစျေးနှုန်း
အဖေကျိုးနှင့်အမေကျိုးတို့သည် သဘာဝအတိုင်း ဝမ်းသာသွားကြသည်။
အမေကျိုးက မေးလိုက်၏။ "အဲဒါက အဆင်ပြေနိုင်မလား မသိဘူး။"
လင်းချင်းဟယ်က သူမကို လျစ်လျူရှုထားသည်။ ကျိုးရှောင်မိန်က သူမအစား ပြောပြ ပေးလိုက်သည်။ "တတိယအစ်ကို အလုပ်ကြိုးစားရင်တော့ သေချာပေါက် အဆင်ပြေမှာပေါ့၊ စတုတ္ထယောင်းမရဲ့ တတိယမောင်လေးကတော့ အဆင်ပြေနေတာပဲ၊ မဟုတ်ဘူးလား။"
လွန်ခဲ့သော တစ်လလောက်ကသာဆို ကျိုးရှောင်မိန်တစ်ယောက် ဒီလိုစကားများပြောဖို့ ယုံကြည်ချက် မရှိလောက်ပါ။
ဒီတစ်လပြီးသွားသောအခါမှ ကျိုးရှောင်မိန် တကယ်ပဲ အခြေခိုင်သွားသည်။
သူတို့ ဒီမြို့တော်သို့ ယောက်လာပြီး ၃ ရက်မြောက်နေ့တွင် စုတာ့လင်း၏ ဘန်းမုန့်ဆိုင် ဖွင့်ခဲ့၏။ လုပ်ငန်းက နာမည်မရသေးသော်လည်း မဆိုးလှပါ။
စုတာ့လင်းသည် နေ့တိုင်းလိုလို ကြိုးကြိုးစားစား၊ သတိရှိရှိဖြင့် အလုပ်လုပ်ခဲ့သည်။ အောက်တိုဘာလတွင် လက်ရှိအသုံးစရိတ််များကို ဖယ်လိုက်လျှင် ဘန်းမုန့်ရောင်းချရာမှ ယွမ် ၁၃၀ နီးပါး ရှာဖွေနိုင်ခဲ့သည်။
ထိုဝင်ငွေပမာဏက အများကြီးမဟုတ်သလို နည်းလည်းမနည်းပါ။ ကျေးရွာတွင် ရှိခဲ့စဥ်က စုတာ့လင်း၏ နှစ်လစာ လခနှင့် ကိုက်ညီသည်။
လင်မယားနှစ်ယောက် နောက်ဆုံးတော့ စိတ်အေးသွားရလေပြီ။
ဘန်းမုန့်များ လုပ်ရခြင်းက ပင်ပန်းလှပါသည်။ စုတာ့လင်းသည် ဂျုံမုန့်ညက်ပြုလုပ်ရန်အတွက် ညသန်းခေါင်မှာ အိပ်ရာထရပေမယ့် စုတာ့လင်းက တက်တက်ကြွကြွ ရှိလှပါသည်။
ပျင်းရိသူ ကျိုးရှောင်မိန်သည် ဆိုင်ကိုလာမကူခင် ခြောက်နာရီလောက်အထိ အိပ်သည်။
ထိုအကြောင်း မပြောလျှင် ပိုကောင်းမည်။ ဒီဝင်ငွေကိုတွက်ဆကြည့်ပြီး ကျိုးရှောင်မိန်သည် စီးပွားရေးလုပ်ကိုင်ခြင်း၏ အလားအလာကို သိနိုင်သည်။
