အခန်း (၂၅၅) - ၁၉၇၉ ခုနှစ်၏ နှစ်သစ်ကူးပွဲတော်
နှစ်သစ်ကူးအကြိုနေ့တွင် သူတို့အိမ်မှာ ရစ်ငှက်တွေ အများအပြားရှိနေခဲ့သည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် တတိယမောင်လေးလင်းထံမှ ရစ်ငှက်နှစ်ကောင်အပြင် ကလေးတွေ အပြင်သို့ အမဲလိုက်ထွက်ပြီး ညနေပိုင်း အိမ်ပြန်လာချိန်တွင် ရစ်ငှက် အမြောက်အများ ရရှိလာခဲ့သည်။
ဒါကြောင့် အစားအသောက် ပေါကြွယ်ဝတဲ့ပွဲတော်တစ်ခု ဖြစ်လာခဲ့သည်။
နှစ်သစ်ကူးအကြိုညစာအတွက် မိသားစုတွေစုပြီး စားသောက်ကြတာ အရမ်းစိတ်ကျေနပ်ဖို့ကောင်းသည်။
အဖေကျိုးနှင့် အမေကျိုးတို့လည်း အရမ်းပျော်နေကြသည်။ အခုအချိန်မှာတော့ မိသားစုထဲမှာ အရာအားလုံးဟာ ကောင်းမွန်တဲ့ လမ်းကြောင်းပေါ် ရောက်နေပြီမို့ ဘာတွေများ ပူပန်စရာ ရှိတော့မှာလဲ။
“နင်တို့ တစ်ယောက်ချင်းစီတိုင်း စားနိုင်သမျှ စားပြီး ဘာမှ မချန်ထားခဲ့နဲ့။ နောက်နှစ်ကျရင် နင်တို့တွေ စာကို ကြိုးစားပမ်းစား လေ့လာရမယ်။ နောင်အနာဂတ်မှာ နင်တို့ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် မထောက်ပံ့နိုင်ရင် နင်တို့အဖေနဲ့ ငါက ဂရုစိုက်မှာ မဟုတ်ဘူး။” လင်းချင်းဟယ်က ညီအစ်ကိုသုံးယောက်ကို ပြောလိုက်သည်။
အခြေအနေတွေ ပိုကောင်းမွန်လာတာကို သူမ တကယ်ကို ဝမ်းသာမိပါသည်။
ဒီလိုမှမဟုတ်ရင်၊ မိသားစုမှာ ကောင်လေး သုံးယောက်ရှိပြီး လယ်ကရတဲ့ ဝင်ငွေနည်းနည်းလေးကိုပဲ အားကိုးနေရရင် မိသားစုက အနောက်မြေလေကို သောက်နေရလိမ့်မည်။
သူတို့က တကယ် စားနိုင်သည်။ အစားအသောက်တိုင်း အကုန်အပြောင်ရှင်းနိုင်ကာ သူတို့ရဲ့ အစာစားချင်စိတ်က တကယ်ကို ကြီးမားသည်။
“အမေ၊ အမေရဲ့သားအရင်းတွေကို ဒီလိုတော့ မဆက်ဆံသင့်ပါဘူး။” ကျိုးခိုင်က ပြန်ဖြေသည်။
သူက အများဆုံးစားသည်။ ဒါကို သူလည်း မတတ်နိုင်ဘူး။ သူက အရပ်ရှည်နေသည့် အရွယ်ဖြစ်၍ ဗိုက်ဆာလွယ်သည်။
အိမ်တွင် ဆီနဲ့ ရေ အလုံအလောက် ရှိပေမယ့် ဒီကလေးရဲ့ အမြန်စားသုံးမှုကို ခံနိုင်ရည် မရှိဘူး။
