အခန်း(၃၈၅) - အမှန်တရား
သမီးယောက်မနှစ်ယောက်သား စကားပြောပြီးနောက် ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ လင်းချင်းဟယ်က အထည်အိတ်ထဲမှ မိန်းကလေးဝတ် လက်ပတ်နာရီတစ်လုံးကို ထုတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။ "ဒီနာရီကို ဝူနီအတွက် ဝယ်ပေးတာ၊ ဝူနီက ကောလိပ်သွားရတော့မှာ ဆိုတော့ လက်ပတ်နာရီတစ်လုံးတော့ ရှိသင့်တယ်လေ။"
"မဟုတ်တာပဲ..." တတိယမရီးက ရှက်ရွံ့စွာ ရေရွတ်လိုက်သည်။
တတိယအစ်ကိုအတွက်လည်း တစ်လုံးဝယ်ပေးခဲ့သည်။ ယွမ် ၁၀၀ ကျော် ကုန်ကျသဖြင့် သူမ ခဏတာမျှ နာကျင်သွားရသော်လည်း မတတ်နိုင်ပေ။ သူ အချိန်ကိုသိဖို့ လက်ပတ်နာရီ လိုအပ်သည်။
နှိုင်းယှဥ်ကြည့်ရလျှင် တတိယမောင်လေးလင်းနှင့် တတိယယောင်းမလင်းတို့က ငွေရေးကြေးရေး ချွေတာကြသည်။ သူတို့က တတိအစ်ကိုထက် စောစော စတင်ခဲ့ကြ၏။ သူတို့၏အစ်မ လင်းချင်းဟယ်သာ ဝယ်မပေးဘူးဆိုလျှင် သူတို့သည် လက်ပတ်နာရီဝယ်ဖို့ ခြစ်ကုတ်နေကြဦးမည်ဖြစ်သည်။
ယွမ် တစ်ရာကျော်တန် နာရီက အလွန်စျေးကြီးလွန်းလှပါသည်။
"ယန်ယန်နဲ့ ဝူနီတို့ နှစ်ယောက်စလုံး တစ်ယောက်တစ်လုံးစီ ရကြမှာပါ၊ သူတို့ကောလိပ်ကို တက်နိုင်သွားတဲ့အတွက် လက်ဆောင်လို့ သဘောထားလိုက်ပေါ့။” ဟု လင်းချင်းဟယ်က ပြန်ပြောလိုက်သည်။
တတိယမောင်လေးလင်းက ခေါင်းကုတ်လိုက်မိသည်။ သူ့အစ်မက သူ့ကိုလည်း တစ်လုံး ပေးခဲ့သေးသည်။
လင်းချင်းဟယ်နှင့် ကျိုးချင်းပိုင်တို့သည် အိမ်ဟောင်းကိုသာ ပြန်လာချင်မိသည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် တတိယအစ်ကိုက ဒီနေရာတွင် အဆင်ပြေနေသဖြင့် ဘာမှ စိတ်ပူစရာမလိုပါ။
ပြန်လာရဖို့က အခွင့်အရေး နည်းပါးသဖြင့် သူတို့ ရွာကို ပြန်ပြီး ကြည့်ရဦးမည်။ သူတို့ ပြန်သွားသောအခါ အမေကျိုး မေးလျှင် ဖြေနိုင်အောင်ဖြစ်သည်။
"ဘယ်လိုလုပ်ဖြစ်မှာလဲ။ ဒီနေ့ည ညစာစားဖို့ ဒီမှာနေပါဦးဟယ်။ နင်တို့ စားပြီးမှ ပြန်ရင်လည်း နောက်မကျသေးပါဘူး။" ဟု တတိယမရီးက အလျင်စလို ပြောလိုက်သည်။
