အခန်း(၃၄၄) - ရှင်သန်ခြင်း
ဖုန်းတစ်ကောသာ ဖြစ်သော်လည်း၊ ကျိုးခိုင်တစ်ယောက် လူကိုယ်တိုင် ပြန်မလာရသေးရင်တောင် လင်းချင်းဟယ် စိတ်အေးသွားမိပါသေးသည်။
အတန်းပြီး၍ အိမ်ပြန်ရောက်သောအခါ သူမရဲ့ သားကြီးအတွက် အစပ်အရသာငါးခြောက်ကို စတင်ပြုလုပ်ခဲ့သည်။
အစပ်အရသာငါးခြောက်တင် မကသေးဘဲ ကံကောင်းစွာဖြင့် လမ်းတွင် အမဲသားရောင်းသူ တစ်ဦးနှင့်တွေ့ကာ အရသာငါးမျိုး အမဲသားခြောက်ကိုလည်း ပြုလုပ်ခဲ့သည်။
ထို့အပြင် ဖိနပ်များနှင့် အဝတ်အစားများလည်း ပါသေးသည်။
သူမရဲ့ သားကြီးက ထိုအဝတ်အစားများကို မဝတ်ရဘဲ ကျောင်းယူနီဖောင်းကိုသာ ဝတ်ရလောက်သည်ဟု သိသော်လည်း လင်းချင်းဟယ်က အသစ်စက်စက် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ဝတ်စုံနှစ်ခုကို ပြင်ဆင်ပေးခဲ့ပါသေးသည်။
ထိုပစ္စည်းများကို မပို့ခင် တစ်ပတ်လောက် ကြိုလုပ်ထားခဲ့သည်။
ကျိုးချင်းပိုင်က သူ့မိန်းမကို ခဏခဏ ချောင်းကြည့်မိသည်။
လင်းချင်းဟယ်က ပြန်မေးလိုက်၏။ "ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"မင်း ကိုယ့်အတွက် အရင်က ဒါမျိုးလုပ်ပေးတာ မတွေ့ဖူးပါဘူး။" ဟု ကျိုးချင်းပိုင်က သူမကို ကြည့်ကာ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
လင်းချင်းဟယ်တစ်ယောက် ခဏလောက် ပြောစရာ စကားပျောက်ရှသွား၏။ ထို့နောက် သူ့သားကို မနာလိုဖြစ်နေသော ကျိုးချင်းပိုင်ရဲ့ အကြည့်တွေကို မြင်ကာ တစ်ခစ်ခစ် ရယ်မောလိုက်မိသည်။ ကျိုးချင်းပိုင်တစ်ယောက် အကြည့်လွှဲသွား၏။
"ကျွန်မ ဒါကို လုပ်ဖို့ ရုတ်တရတ်ကြီး အမှတ်ရသွားလို့ပါ၊ ရှင်ကလည်း သေချာကြည့်ပါဦး၊ ကျွန်မတို့မိသားစုစားဖို့ အများကြီး ကျန်ပါသေးတယ်။ ဒါတွေအားလုံးက ကျွန်မ ရှင့်အတွက် ချန်ထားပေးတာ။ ဦးလေးဝမ်တို့၊ အဖေတို့၊ တာ့လင်းတို့နဲ့ ညနေကျ သောက်ရင်းစားရင်း ရှင်တို့ အမြည်းလုပ်လို့ ရတာပေါ့။" ဟု လင်းချင်းဟယ်က ချက်ချင်းပြောလိုက်သည်။
"ဒါတွေက ကိုယ့်အတွက်လား။" ဟု ကျိုးချင်းပိုင်က သူမဘက်သို့လှည့်ကာ မေးလိုက်သည်။
