အခန်း (၃၀၆) – ကြီးပြင်းလာပြီပဲ
ထိုအချိန်တွင် သူမနှင့် သူမ၏မိသားစု ချင်းပိုင်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ခရီးထွက်ကြမည် ဖြစ်သည်။
ကောင်လေးတွေက လောင်အာ့ရဲ့ အခန်းမှာ အိပ်စက်နိုင်ပြီး မိန်းကလေးတွေကတော့ သူမတို့ရဲ့အခန်းမှာ အိပ်လို့ရသည်။ အထူးသဖြင့်၊ ဒါက ကလေးတွေရဲ့ အစီအစဥ်ပေါ်မှာပဲ မူတည်ပါသည်။
လင်းချင်းဟယ် ပြောတာကို ကြားပြီးနောက်၊ အကြီးဆုံးမရီးနှင့် တတိယမရီးတို့သည် ကလေးတွေ မြို့တော်မှာ စာလေ့လာဖို့ သွားရင် ဟိုမှာ တကယ် အဆင်ပြေပြေ နေထိုင်နိုင်တယ်ဆိုတာ သိလိုက်ရသည်။
သူတို့ရဲ့ မျက်နှာပေါ်တွင် ပြုံးရွှင်နေသောအမူအရာဖြင့် “ဒါဆို သူတို့ကို မြို့တော်ကိုလွှတ်ပြီး ဗဟုသုတ တိုးပွားစေတာပေါ့။” ဟု ပြောလိုက်သည်။
ကျိုးလျှို့နီက သူမအမေအား မျက်နှာရိပ်မျက်နှာကဲပြလိုက်သည်။
ထို့နောက် ဒုတိယမရီးက “စတုတ္ထယောင်းမ၊ စတုတ္ထမတ်လေးရဲ့ ဖက်ထုပ်ဆိုင်မှာ လူလိုအပ်လား။” ဟု မေးလာခဲ့သည်။
“မလိုအပ်ဘူး။ နောက်နှစ်ကျရင် ကျွန်မ အာ့နီကို ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးဖို့ ခေါ်မယ်လို့ စီစဥ်ထားတယ်။” ဟု လင်းချင်းဟယ်က ပြတ်ပြတ်သားသား ပြောလိုက်သည်။ သူမက အကြီးဆုံးမရီးကို ပြုံးပြလိုက်ပြီး “ယန်ယန်နဲ့ ဝူနီတို့ အိမ်မှာ စာလာလုပ်တုန်းက၊ ကျွန်မ အမေ့ကို ဒီအကြောင်းကို ပြောပြခဲ့တယ်။ အဲ့အခါကျမှပဲ၊ အကြီးဆုံးမရီးက အာ့နီအတွက် စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းဖို့ လုပ်နေမှန်း သိလိုက်ရတယ်။” ဟု ပြောလိုက်သည်။
“စတုတ္ထဒေါ်လေး၊ ငါက ငယ်သေးတယ်။ ငါက စောစောစီးစီး အိမ်ထောင်မပြုချင်ဘူး။” ကျိုးအာ့နီက ကမန်းကတန်း ပြောလိုက်သည်။
သူမရဲ့မောင်လေး ပြန်လာတုန်းက ဒီအကြောင်းကို ပြောပြခဲ့သည်။ ကျိုးအာ့နီသည် သူမရဲ့ စတုတ္ထဦးလေးနှင့် စတုတ္ထဒေါ်လေးတို့ကို ကူညီရန် မြို့တော်ကို သွားလိုကြောင်း မိခင်ဖြစ်သူအား ပြောပြခဲ့သည်။
သူမ တခြားဘာကိုမှ မလုပ်နိုင်ပေမယ့် အဲဒီကိုသွားတဲ့အခါ သေချာပေါက် အလုပ်ကြိုးစားမည်။
