အခန်း (၂၃၀) - ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲ ပြန်လည်စတင်သည်။
နောင်လာနောက်သားတွေရဲ့ ဆိုရိုးစကားအရ- ဆင်းရဲလေလေ ကလေးပိုမွေးလေလေ၊ ပိုဆင်းရဲလေလေပါပဲ။
သို့သော် ခေတ်တိုင်းတွင် ကိုယ်ပိုင်စံနှုန်းများ ရှိကြသည်။ လက်ရှိအချိန်မှာတော့ ကလေးတွေကို ပြုစုပျိုးထောင်ရေးနဲ့ ပတ်သက်ပြီး သတိမထားမိသေးပါဘူး။
ရှိခဲ့ရင်တောင်မှ ဒါဟာ အလွန်သေးငယ်သော အပိုင်းဖြစ်သည်။
သူတို့ ကလေးတွေ မွေးဖွားပြီးရင် ကလေးတွေကို တစ်လုပ်စာ ကျွေးနိုင်ထားသရွေ့ အဆင်ပြေပါသည်။ သူတို့တွေက တခြားဘာကိုမှ သိပ်စဉ်းစားမှာ မဟုတ်ဘူး။
ဒီလိုနဲ့ပဲ ၁၉၇၆ ခုနှစ် နှစ်သစ်ကူးနေ့ကို ဖြတ်သန်းခဲ့သည်။
နှစ်သစ်ကူး ဒုတိယနေ့တွင် အစ်မအကြီးဆုံးနှင့် ဒုတိယအစ်မတို့သည် သူတို့ခင်ပွန်းတွေနှင့် သားသမီးတွေကို ခေါ်ဆောင်ကာ အလည်အပတ် ရောက်ရှိလာကြသည်။
နှစ်သစ်ကူးအပြီးတွင် လင်းချင်းဟယ်နှင့် ကျိုးချင်းပိုင်တို့သည် စည်းကမ်းဓလေ့ဟောင်းများကို လိုက်နာကြသည်။ ကလေးတွေကို ဓာတ်ပုံရိုက်ပြီး ရုပ်ရှင်လိုက်ပြဖို့ မြို့ကို ခေါ်သွားကြသည်။
၁၉၇၆ ခုနှစ်သည် ထူးခြားသောနှစ်ဟု မှတ်ယူနိုင်သည်။
ဒီနှစ်မှာ အဖြစ်အပျက်တွေ အများကြီး ဖြစ်ခဲ့သည်။ လင်းချင်းဟယ်သည်ပင် ခရိုင်မြို့သို့ ခရီးထွက်တာ ရှားပါးခဲ့သည်။
လင်းချင်းဟယ်သည် သူမရဲ့ ကျောင်းသားတွေကို အားလပ်ချိန်တွင် ကျောင်းသားလှုပ်ရှားမှုအချို့တွင် မပါဝင်ရန်လည်း သူမက ညွှန်ကြားခဲ့သည့်အပြင် လောင်တကိုပါ ပြောကြားခဲ့သည်။ လောင်တသည် သူ့မိခင်၏စိုးရိမ်မှုကို မြင်နိုင်သောကြောင့် သူက သဘောတူခဲ့သည်။
ဒီနှစ်မှာတော့ အပြင်မှာ မငြိမ်မသက်မှုတွေ အများကြီးဖြစ်ခဲ့သည်။ ကျိုးချင်းပိုင်တစ်ယောက် ပိုးသတ်ဆေးဝယ်ဖို့ အပြင်ထွက်တဲ့အခါ ဒုက္ခရောက်လုနီးပါး ဖြစ်သွားခဲ့ရသေးသည်။ သူသည် စုံစမ်းစစ်ဆေးမှုကို ခံနိုင်ရည်ရှိပြီး ပြဿနာမရှိဘဲ ပြန်လာခဲ့သည်။
