အခန်း (၂၄၃) - အနည်းငယ် အတိုက်အခိုက်နိုင်သည်
သူ့အတန်းဖော်တွင် မွေးချင်းသုံးဦးရှိ၏။ အစ်ကိုကြီးက စစ်သားဖြစ်သည်။ အစ်မကြီးက လက်ထပ်ပြီးသားဖြစ်သည်။
ပြီးနောက် သူ့အတန်းဖော်ဖြစ်၏။ သူ့အတန်းဖော်က သူ့ထက် နှစ်နှစ်ကြီးသည်။ သို့သော်ငြား သူတို့အရပ်က အတူတူဖြစ်သည်။ လောင်တာ့သည် အရွယ်မတိုင်မီ ဖွံ့ဖြိုးကြီးထွားပြီး သူတို့က ကောင်းကောင်း ပေါင်းသင်းနိုင်ကြသည်။
ပြီးလျှင် သူ့အတန်းဖော်၏ညီမလေး ဖြစ်သည်။
လောင်တာ့နှင့် အသက်တူတူ ဖြစ်သော်လည်း အလယ်တန်းကျောင်း တက်နေသည်။
လောင်တာ့၏ စကားများအရ သူမက ချစ်စရာကောင်းသည်။ လောင်တာ့၏ အသက်အရွယ်နှင့် သူက ထိုအတွေးမျိုးကို တွေးမိမည် မဟုတ်ပေ။
လင်းချင်းဟယ်က သူ့အတန်းဖော်၏မိခင်တွင် ရှိသောအတွေးကို ခံစားမိသည်။
တကယ်တမ်းတွင် သူမသားကြီးက ဒီလောက်တောင် ထူးချွန်ထက်မြက်တာ မဟုတ်လား။
လူတွေက တစ်ခါတရံတွင် အချည်းနှီး ဖြစ်ရပေမည်။
ထိုခေါင်းစီးက အဆုံးသတ်သွား၏။ လင်းချင်းဟယ်က သူမသား၏ လူမှုဝန်းကျင်ကို မထိန်းချုပ်ထားနိုင်ပေ။
အိပ်ဆောင်သို့ ပြန်လာခဲ့သည်။ ဝမ်လီက သူမထက် နှစ်ရက်စောပြီး ပြန်လာသည်။ သူမက သူမကို တွေးပြီး ဝမ်းသာနေသည်။
အခန်းထဲတွင် စုစုပေါင်း ၆ယောက်ရှိသည်။ လင်းချင်းဟယ်နှင့် ဝမ်လီက ဆက်ဆံရေးကောင်းရှိသည်။ ကျန်သူများနှင့်က သာမန်သာဖြစ်သည်။ အထူးသဖြင့် ချန်ရွှယ်နှင့် ဆက်ဆံရေးကတော့ အဆိုးဆုံးဖြစ်၏။
လင်းချင်းဟယ်က မထူးခြားနားပေ။ သူမက ဝမ်လီနှင့် တပူးတွဲတွဲ နေသည်။ ကျန်သူများနှင့်တော့ အသင့်အတင့်သာ ဖြစ်သည်။
ရက်တချို့ ကြာ ကားစီးလာရပြီးနောက် လင်းချင်းဟယ်က သေလောက်အောင် ပင်ပန်းနေသဖြင့် “နင် ရေသွားချိုးချင်လား” လို့ ဝမ်လီအား ပြောလိုက်သည်။
“သွားကြစို့လေ” ဝမ်လီက ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
နှစ်ယောက်သား ရေချိုးရုံသို့ အတူတူ ထွက်လာခဲ့ကြသည်။
