အခန်း (၂၆၀) - မြစ်ကိုဖြတ်၍ တံတားကိုဖျက်ဆီးခြင်း
အမေကျိုးတစ်ယောက် ဒါကို မပြောလိုက်တာက ပိုကောင်းလိမ့်မည်။ အခု သူမ ဒီလိုပြောတော့ ကျိုးချင်းပိုင်တစ်ယောက် သူ့ဇနီးသည်ကို ပိုလို့တောင် လွမ်းဆွတ်သွားမိသည်။
သူ့ရဲ့ မျက်နှာပေါ်မှာတော့ အမူအရာက လုံးဝ ပြောင်းလဲခြင်း မရှိပေ။ သို့ပေမယ့်၊ အမေကျိုးက ဘယ်သူလဲ။ ကျိုးချင်းပိုင်က သူမရဲ့ ဗိုက်ကနေ ထွက်လာတာပဲ မဟုတ်ပါလား။
အမေကျိုးသည် သူမရဲ့ သားအငယ်ဆုံးလေး ဘာတွေးနေလဲ ဆိုတာကို ပြောနိုင်ပေသည်။
ဒီတစ်ခါ လင်းချင်းဟယ် ပြန်သွားတော့ အရသာရှိတဲ့ အစားအသောက်တွေ အများကြီး လုပ်ပြီး ချန်ထားခဲ့သည်။
သူမရဲ့ အမျိုးသားက များများစားပြီး ကောင်းကောင်း အနားယူနိုင်ဖို့ ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ မဟုတ်ပါလား။
လင်းချင်းဟယ်တို့သားအမိဟာ မြို့တော်သို့ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ရောက်ရှိခဲ့သည်။
သူတို့ ညကိုးနာရီလောက်တွင် တက္ကသိုလ်ကို ရောက်သည်။
လင်းချင်းဟယ်သည် သူမရဲ့ အကြီးဆုံးသားအား အသားမုန့်လိပ်ကို ပေးခဲ့ပြီး ညစာကို ထိုကဲ့သို့သာ စားသောက်ပြီး ပြီးဆုံးသွားခဲ့သည်။
လင်းချင်းဟယ်သည် သူမရဲ့ ခရီးဆောင်အိတ်ကို သယ်ပြီး အိပ်ဆောင်သို့ ပြန်လာခဲ့သည်။
ပစ္စည်းတွေ အများကြီး သယ်စရာ မရှိတာကြောင့် သူမရဲ့ အကြီးဆုံးသားအား လိုက်ပို့ခိုင်းဖို့ မလိုအပ်ပါဘူး။ သူမ အိပ်ဆောင်ကိုရောက်တဲ့အခါ ဝမ်လီက ပြန်ရောက်နှင့်နေပြီ ဖြစ်သည်။
လင်းချင်းဟယ် ပြန်ရောက်တာကိုမြင်တော့ ဝမ်လီက အရမ်းပျော်သွားပြီး “နင် ဒီအချိန်လောက်မှာ ပြန်ရောက်လာလိမ့်မယ်လို့ ငါသိနေတယ်။” ဟု ပြောသည်။
“နင် ဒီဆောင်းရာသီအားလပ်ရက်မှာ အိမ်ကို မပြန်ဘူးဆိုတော့၊ အိမ်ကို လွမ်းနေလား။” ဟု လင်းချင်းဟယ်က အပြုံးဖြင့် မေးသည်။
“ငါ လွမ်းတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် အဆင်ပြေပါတယ်။ နှစ်သစ်ကူးပြီးရင် သူတို့သားအဖ အလည်လာမယ်လို့ ပြောတယ်။” ဝမ်လီက တခစ်ခစ်ရယ်ရင်း ပြောသည်။
