အခန်း (၂၂၉) – ပျော်ရွှင်မှု
ကွာစေ့စားရင်း သမီးယောင်းမတွေ ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်း စကားစမြည် ပြောဆိုနေခဲ့ကြသည်။ တစ်နှစ်မှ တစ်ရက်နှစ်ရက်လောက်သာ ဒီလို အေးအေးဆေးဆေး စကားစမြည် ပြောဆိုနိုင်ကြတာ ဖြစ်သည်။ ဒါ့အပြင်၊ ဤအချိန်ဟာ နှစ်သစ်ကူးအချိန်အခါလည်း ဖြစ်သည်။ လူတိုင်း ရွှင်မြူးပျော်ရွှင်နေခဲ့ကြသည်။ နောက်ဆုံး၌ မိသားစုတိုင်း ရိက္ခာနှင့် ပိုက်ဆံကို ခွဲဝေပေးကြသည်။ ဒါတွေအားလုံးကို အိမ်ထောင်အကြီးအကဲက သူတို့ကိုယ်တိုင် ချုပ်ကိုင်ထားတာပဲ ဖြစ်သည်။ ဒါကို ချွေးမတွေက သိပ်မပျော်ကြဘူး။
ဒီအကြောင်းကိုပြောရရင်၊ ကျိုးမိသားစုသည် အခြားသော မိသားစုတွေထက် ပိုပြီး အဆင်ပြေတယ်လို့ ဆိုရပေမည်။
ဒုတိယမရီးတောင် တခြားချွေးမတွေနဲ့ နှိုင်းစာရင် အပြင်ထွက်တဲ့အခါ အနည်းငယ် သာလွန်တာကို တွေ့ရသည်။
နှစ်နာရီကျော်ကြာထိုင်ပြီးနောက် လင်းချင်းဟယ်တစ်ယောက် အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။
လင်းချင်းဟယ်သည် ကြွေရည်သုတ်ခွက်ထဲသို့ နှမ်းစွပ်ပြုတ်ရည်ကို လောင်းထည့်လိုက်ပြီး “ရှင် ဘယ်အချိန်လောက်က ပြန်ရောက်နေတာလဲ” လို့ မေးလိုက်သည်။
“သိပ်မကြာသေးဘူး။” ကျိုးချင်းပိုင်က ပြန်ဖြေသည်။
လင်မယားနှစ်ယောက်အတူ ထွက်သွားကြတာ ဖြစ်ပြီး လင်းချင်းဟယ်က ကွာစေ့ကိုက်ရင်း အတင်းတုတ်ရန် မရီးတွေကိုရှာရန် သွားခဲ့သည်။ နောက်ပိုင်းတွင် အခြားသော သက်တူရွယ်တူ ချွေးမတွေပါ ရောက်လာကြပြီး သူတို့အားလုံးက မိသားစုရေးရာကိစ္စများကို စကားစမြည် ပြောဆိုခဲ့ကြသည်။ ကျိုးချင်းပိုင်က ခေါင်းဆောင်အိမ်သို့ သွားရောက်လည်ပတ်ခဲ့ပြီး ထိုအိမ်တွင်လည်း လူများစွာ ရောက်ရှိနေသည်။ သူသည်လည်း အခုမှ အိမ်ပြန်ရောက်တာ ဖြစ်သည်။
လောင်တ၊ လောင်အာ့နှင့် လောင်စန်းတို့ကတော့ တစ်ယောက်မှ ပြန်မရောက်ကြသေးဘူး။
“နည်းနည်းလောက် သောက်လိုက်ပါဦး။” လင်းချင်းဟယ်က သူ့အတွက် နှမ်းစွပ်ပြုတ်တစ်ခွက် လောင်းထည့်ပေးသည်။
