အခန်း(၃၈၃) – သူဌေးနှင့်တူလာခြင်း
ဒါကို ကြားတော့ တတိယယောင်းမလင်းသည် အခုထိ အံ့သြမိနေဆဲဖြစ်သည်။ အလွန် များပြားလွန်းသည်။
ယွမ် ၄၀၀၀ တဲ့လား။ သူမတို့ မိသားစု ပြီးခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်တာလုံး ဝင်ငွေအများကြီး ရှိခဲ့သည်ဆိုလျှင်တောင် သူတို့၏ စုဆောင်းငွေများက ထိုပမာဏ ရောက်ဖို့ အများကြီး လိုနေပါသေးသည်။
မြို့တော်က ဆိုင်တွေက ဒီလောက်တောင် တကယ်ပဲ စျေးကြီးတာလား။
"ဆိုင်အကျယ်အဝန်းက နင့်ဆိုင်ထက်တော့ နည်းနည်းသေးတယ်။ နင်တို့က ဒီမှာနေလို့ရသေးတယ်၊ ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီဆိုင်မှာ လူနေလို့တောင် မရဘူး။" ဟု လင်းချင်းဟယ်က ပြောလိုက်သည်။
"အဲ့ဒီက ဆိုင်တွေက ဘာဖြစ်လို့ အရမ်းစျေးကြီးရတာလဲ။" ဟု တတိယယောင်းမလင်းက မရေရွတ်ဘဲ မနေနိုင်တော့ပေ။
"စျေးကြီးရမှာပေါ့။ ဘာဖြစ်လို့ မြို့ကြီးတွေက ဆိုင်တွေက စျေးမကြီးဘဲ နေမှာလဲ၊ ပြီးတော့ လူတစ်ယောက် ရှာနိုင်တဲ့ ဝင်ငွေကလည်း နင့်ဆိုင်လောက် မများဘူး။" ဟု လင်းချင်းဟယ်က ပြောလိုက်သည်။
သူမယောက်ျား ချင်းပိုင်ဖြစ်ဖြစ် စုတာ့လင်း၏ ပေါက်စီဆိုင်ပဲဖြစ်ဖြစ် အများဆုံး တစ်လ ဝင်ငွေက ယွမ် ၄၀၀ လောက်ပဲ ရှိသည်။ ယွမ် ၅၀၀ ထက်တော့ မကျော်ပါ။
သူမ၏ တတိယမောင်လေးဆိုရင် တစ်ရက်ကို နှစ်ခါလောက် ရွာကို အသွားအပြန် လုပ်တာနဲ့ တစ်လကို ယွမ် ၅၀၀ မှ ၆၀၀ အထိ ရနိုင်လိမ့်မည်ဟု ခန့်မှန်းမိပါသည်။
သစ်သီးဝလံများ၊ ဟင်းသီးဟင်းရွက်များနှင့် ကြက်များ၊ ဥများက အမြတ်အစွန်း နည်းပါးသော်လည်း မှာယူသည့် ပမာဏများက အလွန်များပြားလွန်းသည်။ နေ့တိုင်း ထိုကဲ့သို့ ထောက်ပို့ရမှုမျိုးနှင့်ဆိုလျှင် အမြတ်ငွေက နည်းပါးမည် မဟုတ်ပါ။
"အဲ့ဒီနေရာက ကြည့်ကောင်းပါတယ်၊ နင် ဝယ်လိုက်စမ်းပါဟယ်။ ကလေးတွေလည်း ကြီးနေပြီပဲ၊ ငွေကိစ္စကို စိတ်မပူပါနဲ့တော့။" ဟု လင်းချင်းဟယ်က သူ့ယောင်းမကို ကြည့်ကာ တိုက်တွန်းလိုက်သည်။
