အခန်း (၂၇၁) - ပျော်ရွှင်စရာကောင်းသော ဘဝ၏ နောက်ကွယ်
လောင်အာ့၏ ရလဒ်က မရောက်လာသေးသော်လည်း လေကြီးမိုးကြီးကတော့ ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။
ခုနစ်ရက်ကြာ မိုးသည်းထန်စွာ ရွာသွန်းပြီးနောက် ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။ လောင်အာ့၏ ရလဒ်တွေလည်း ထွက်လာပြီ။
ကောင်တီခရိုင်၏ ပထမနေရာ ဖြစ်သည်။ သင်္ချာရမှတ်နှင့် အင်္ဂလိပ်စာရမှတ်များက သူ့ကို ခရိုင်ဒုတိယနေရာ၏ရမှတ်နဲ့ အမှတ် ၅၀ ကွာခြားစေခဲ့သည်။
ကောင်တီခရိုင်အထက်တန်းကျောင်း၏ အဖွဲ့အစည်းနှင့် သူတို့၏ ရပ်ရွာအလယ်တန်းကျောင်း နှစ်ခုစလုံးက ပညာသင်ဆု ချီးမြှင့်ခဲ့သည်။
လင်းချင်းဟယ်သည် ဤပညာသင်ဆု၏ တစ်ဝက်ကို သိမ်းဆည်းခဲ့သည်။ ကျန်တစ်ဝက်ကို လောင်အာ့အတွက် သူ့ဘာသာသူ စီမံခန့်ခွဲရန် ချန်ထားခဲ့သည်။
လောင်စန်းက အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားနေသည်။ “လောင်အာ့… မင်း ငါ့ကို ဘောလုံးတစ်လုံး ဝယ်ပေးလို့ရတယ်။”
ဘောလုံးအဟောင်းသည် ဟောင်းနွမ်းစုတ်ပြတ်နေပြီး နောက်ထပ် ကစားလို့ မရနိုင်တော့ပေ။ သူသည် ဘောလုံးအသစ်တစ်လုံးကို အသည်းအသန် လိုချင်နေသဖြင့် ၎င်းကို ဝယ်ရန် ပိုက်ဆံစုနေသည်။
သူ့မှာ မုန့်ဖိုးရှိသည်။ ဥပမာအားဖြင့် သူ့အမေက ကောလိပ်မတက်ခင်၌ မုန့်ဖိုး သုံးယွမ် ပေးခဲ့သည်။ အားလုံးကို သူ သိမ်းဆည်းထားခဲ့သည်။
တခါတရံ သူ အဟောင်းအစုတ်အချို့ကို ကောက်ယူရန် သွားခဲ့ပြီး ၎င်းတို့ကို ငွေအနည်းငယ်ဖြင့် လဲလှယ်ခဲ့သည်။ သွားတိုက်ဆေးဗူးအခွံကိုလည်း ပိုက်ဆံဖြင့် လဲလှယ်နိုင်သည်။ ဒါတောင် သူက အများကြီး မစုဆောင်းမိဘူး။
“ပိုက်ဆံမရှိဘူး။ ငါ စာလေ့လာဖို့ သင်ထောက်ကူပစ္စည်းတွေ ဝယ်ချင်တယ်။ ငါလည်း ဟိုရောက်ရင် ဘတ်စကတ်ဘော ဝယ်ချင်တယ်။” လောင်အာ့က ပြန်ဖြေသည်။
“မင်းမှာ အများကြီးရှိနေတာပဲ။ ငါ အများကြီး မလိုချင်ပါဘူး။ ဆယ်ယွမ်လောက်ပဲ ပေးပါ။” လောင်စန်းက သူ့ကို ဖက်တွယ်ထားရင်း ပြောလိုက်သည်။
