အခန်း (၂၉၅) - အခွင့်အရေးမပေး
လင်းချင်းဟယ်က သားသုံးယောက်၏ ရွေးချယ်မှုများကို ဝင်မစွက်ဖက်ချေ။ သူတို့ကို သူမက ကျွေးမွေးစောင့်ရှောက်လာခြင်း ဖြစ်သည်။ သူတို့၏ကိုယ်ပိုင်အတွေးမရှိဘဲ မနေချေ။ သူတို့၏ကိုယ်ပိုင်အနာဂတ်ကို သူတို့ကို အစီအစဉ်ချခွင့် ပြုထားသည်။
သူမက ထိုနေရာတွင် ညှိနှိုင်းမှုအချို့သာ စီစဉ်ပေးနိုင်သည်။
သူမက မနက်စာစားပြီးသွား၏။ သူမသည် တီဗွီကြည့်ရန် စိတ်မဝင်စားသဖြင့် သူမက ကောင်လေးသုံးယောက်ကို နောက်ချန်ထားခဲ့ပြီး ဖက်ထုပ်ဆိုင်သို့ သွားလိုက်သည်။
သူမက ကောင်လေးများကို မပြောတော့ပေ။ တကယ်တမ်းတော့ သူတို့က စိတ်ဝင်စားမှုကို ရှာတွေ့ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ရက်အနည်းငယ်အတွင်း သူတို့က ရှားပါးသည်ဟု ထင်တော့မှာ မဟုတ်ပေ။
ထိုအချိန်တွင် ကျိုးချင်းပိုင်က အတော်လေး ပျင်းရိနေသည်။ သို့သော် သူ့သားကြီးမှ ဖက်ထုပ်စိမ်း ရောင်းချသည်ကို စတင်ပြုလုပ်ခဲ့ပြီး သူနှင့် အဒေါ်မာတို့က ဖက်ထုပ်များ ပြုလုပ်နေကြသည်။
အဘိုးဝမ်လည်း ရှိနေ၏။ လင်းချင်းဟယ်က မေးလိုက်သည်။ “ဦးလေး.. မနေ့ညက ကောင်းကောင်းအိပ်ရရဲ့လား”
“အတော်လေး ကောင်းတယ်” အဘိုးဝမ်က ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
သူ မနေ့ညက ကောင်းကောင်းအိပ်ခဲ့ရသည်။ လျှပ်စစ်ပန်ကာ ရှိခြင်းက အမှန်တကယ်ပင် သက်သောင့်သက်သာ ရှိသည်။
“ဒါ ကောင်းတယ်” လင်းချင်းဟယ်က ပြုံးလျက် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ သူမက ဆက်ပြော၏။ “ဦးလေး ဒီနှစ်လ ဦးလေးနဲ့ ဒေါ်လေးမာတို့ ပင်ပန်းခဲ့မှာပဲ”
“ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ တစ်ခုခု လုပ်စရာ ရှိတာက ငါ့ကို တစ်နေကုန် အင်အားပြည့်စေတယ်” ဒေါ်လေးမာက မြန်မြန် တုံ့ပြန်လိုက်၏။
အဘိုးဝမ်က တောင်ပိုင်းမှ လာခြင်း ဖြစ်သည်။
လင်းချင်းဟယ်က တောင်ပိုင်းမှ အခြေအနေများကို ပြောပြလိုက်သည်။
အဒေါ်မာက အလွန်အံ့အားသင့်နေ၏။ “အဲဒီဘက်က တိုးတက်နေပြီလား”
