အခန်း (၂၈၅) - တစ်ယောက်ယောက်ကို ဆူပူလို
လင်းချင်းဟယ်က ညီအစ်မနှစ်ယောက်အကြောင်းကို မသိသေးသော်လည်း သူတို့က ရန်ဖြစ်နေကြပြီဖြစ်သည်။
အမျိုးသမီးကျန်းက သူတို့ကို ရပ်ရန် အော်ဟစ်လိုက်ရသည်။
ကျန်းမိသားစု၏ ချွေးမက ပြောသည်။ “နင်တို့နှစ်ယောက် ကိုယ့်အပိုင်ကို ကိုယ်လိုက်ဖမ်းချေ။ တကယ်လို့ မင်းတို့ အောင်မြင်ရင် နင်တို့ဘဝကို နင်တို့ကိုယ်တိုင်ပဲ ကျောင်းရမှာ၊ ဒါက ငါတို့နဲ့ မသက်ဆိုင်ဘူး။”
ဆိုလိုက်သည်မှာ ငါးကြီးကြီးဖမ်းရန် ပိုက်ကွန်တော့ ချရမည်။
ခြုံပြောရသော် ကျိုးမိသားစုရဲ့ သားအဖနှစ်ယောက်စလုံးက ကောင်းသော ဖမ်းဆုပ်မှု ဖြစ်သည်။
ကျိုးချင်းပိုင်နှင့် ကျိုးခိုင်သာ ယင်းကို သိလျှင် ဤည၌ပင် ရွေ့ပြောင်းသွားနိုင်သည်။
ကြောက်စရာမိသားစုတစ်စုပင်။
တစ်ယောက်က အသက်မပြည့်သေးသူကို လှုပ်ရှားချင်နေပြီး ကျန်တစ်ယောက်က လက်ထပ်ပြီး အမျိုးသားကို ကြံရွယ်ထားသည်။ ယင်းထက် ကြောက်စရာကောင်းနိုင်အုံးမလား။
ထိုရပ်ဝန်းကျင်မှ လူတိုင်းက ထိုအကြောင်း ပြောနေကြသည်။ လင်းချင်းဟယ်နှင့် ကျိုးချင်းပိုင်က ဒေါ်လေးမာထံမှ ယင်းကို သိလိုက်ရသည်။ သူတို့က ဂရုမစိုက်ချေ။ ဆိုရသော် ဒီနှစ်တွင် အရင်နှစ်ကထက် ပို၍ ကိုယ်ပိုင်အလုပ်လုပ်သူ များပြားလှသည်။
သူမချင်းပိုင်က ထိုအထဲမှတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။
ဆိုင်ဖွင့်သည့် ဒုတိယနေ့တွင် ကျိုးချင်းပိုင်က ၂ယွမ်ထက် ပိုရခဲ့သည်။ လုပ်ငန်းက တည်ငြိမ်သည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။ ငွေများများ မရသော်လည်း လင်းချင်းဟယ်က သဘာဝကျကျဖြင့် ဝင်မစွက်ဖက်ချေ။ သူမက ကျိုးချင်းပိုင်ကို သူ့ဘာသာ ကြိုးစားရန် ခွင့်ပြုထားသည်။
ဇန်နဝါရီလအဆုံးတွင် ဆိုင်ဖွင့်ခဲ့သည်။ ဖေဖော်ဝါရီလအဆုံးတွင် ကျိုးချင်းပိုင်က သူမကို ယွမ်၆၀ အပ်ခဲ့သည်။
