အခန်း (၃၆၈) - စတုတ္ထဆိုင်
အကြီးဆုံးမရီးသည် လင်းချင်းဟယ်မှာ ဘယ်လိုစိတ်ဒေါသမျိုး ရှိတယ်ဆိုတာ အတိအကျ သိသည်။
သူမ၏မျက်လုံးထဲတွင် သဲတစ်ပွင့်ကို ခွင့်မပြုဟု ပြောခြင်းသည် ချဲ့ကားပြောခြင်း မဟုတ်ပါ။
ကျိုးလျှိုနီသည် သူမကန့်ကွက်သည့်ကြားမှ သူမ(လျှို့နီ)ဘာသာ ရောက်အောင်သွားခဲ့သည်။ သူ နေခဲ့ရသလား။ မနေခဲ့ရပေ။ မြို့တော်ကို ရောက်သွားသည့်နေ့မှာပင် တစ်ညတောင် နေခွင့်မရှိဘဲ တိုက်ရိုက်ပြန်ပို့ခြင်း ခံခဲ့ရသည်။
ထို့ကြောင့် နှစ်သစ်ကူးအပြီးတွင် ရှုရှန့်ချမ်းကို သူ့အစ်မနှင့်အတူ သွားစေလိုကြောင်း ပထမအစ်မက ပြောလာသောအခါ အကြီးဆုံးမရီးဖြစ်သူက မထောက်ခံခဲ့ပေ။
လူတစ်ယောက် ပိုလာတာက လူတစ်ယောက်စာ ပိုကျွေးရခြင်းပင်။ သူတို့သည် ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် ကလေးတစ်ယောက်ကို ဘာမှမဟုတ်ဘဲ ကျွေးမွေးစောင့်ရှောက်ရမည့်အပြင် အပိုဆောင်းလစာလည်း ပေးရဦးမည်။ ဟိုဘက်က တစ်စုံတစ်ယောက်ကို လာခဲ့ဖို့ မတောင်းဆိုထားပေ။ ဒီဘက်က ဘယ်သူကများ ခေါင်းညိတ်ပြီး ဆုံးဖြတ်ဝံ့မည်နည်း။
အကြီးဆုံးမရီးလည်း ပါဝင်ပတ်သက်ရန် မရည်ရွည်ထားပါဘူး။ ရှန့်မိန်သည် ရှန့်ချမ်းကို ခေါ်ဆောင်သွားပါက အလုပ်သမားပြတ်လပ်မှုမရှိလျှင် သူ့ကို သေချာပေါက် ပြန်ပို့ရမည် ဖြစ်သည်။
သို့စေကာမူ အဆုံးတွင် ပထမအစ်မသည် သူမနှင့် ဆက်ဆံရေးကောင်းမွန်သောကြောင့် သမီးဖြစ်သူ ဖုန်းခေါ်လာချိန်တွင် ၎င်းအကြောင်းကို ပြောပြခဲ့သည်။
အခု လင်းချင်းဟယ်က ဖုန်းပြန်ခေါ်လာသည်။ ရှုရှန့်မိန်ကို လာမည့်နှစ်တွင် ရှုရှန့်ချမ်းအား ခေါ်လာခွင့်မပြုတော့သည်မှာ ထင်ရှားသည်။ အကြီးဆုံးမရီးသည် ဖုန်းချပြီးနောက် အကြီးဆုံးအစ်ကိုကို ခရီးတိုတစ်ခု သွားခိုင်းဖို့ အလျင်အမြန် ပြန်သွားလိုက်သည်။
“ပထမအစ်မကို သူမရဲ့အတွေးတွေ တည်ငြိမ်အေးဆေးသွားအောင် လုပ်ရမယ်။ ချင်းဟယ်ရဲ့ စိတ်နေစိတ်ထားကို သူမ မသိတာလည်း မဟုတ်ဘူး။ ဘာမှမပြောခင် အဲနေရာဆီ သူ့ကို ပို့ရဲတယ်။ ချင်းဟယ်က သူမနဲ့ ဆက်ဆံရေးကောင်းတယ်လို့ ထင်နေတာလား။” ဟု အကြီးဆုံးမရီးက ဒေါသတကြီး ရေရွတ်သည်။
