အခန်း (၂၇၆) - ဆိုင်နေရာ စုံစမ်းခြင်း
သူမကို ထိုကဲ့သို့ မြင်လိုက်ရသောအခါ ဒေါ်လေးမာသည် လှည့်ထွက်ကာ အထင်သေးသောအကြည့်ဖြင့် အိမ်ထဲသို့ ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။
ညနေခင်း ဦးလေးမာ အလုပ်ဆင်းချိန်တွင် ဒေါ်လေးမာက သူ့ကို တီးတိုးပြောလိုက်သည်။ " ဒီကျန်းမိသားစုက တော်တော် အရှက်မရှိတာပဲ။ ရှောင်ခိုင်က ကလေးပဲ ရှိသေးတယ်… သူတို့က သူ့အပေါ် စိတ်ကူးကြံစည်နေကြတယ် "
သူသည် အမှန်ပင် အရပ်ရှည်သော်လည်း အသက် ဆယ့်ငါးနှစ်သာ ရှိသေးသည်။ အသက်ငါးဆယ်ကျော် ဒေါ်လေးမာ၏ မျက်လုံးထဲတွင် သူက ကလေးတစ်ယောက်အဖြစ်ပဲ ရှိနေသေးသည်။
" သူတို့ ရှောင်ခိုင်ကို ရည်မှန်းနေကြမှန်း မင်း ဘယ်လိုသိတာလဲ " ဦးလေးမာက မေးသည်။
ပြောရမည်ဆိုလျှင် လင်းချင်းဟယ်နှင့် သူမ၏သားတို့သည် အမှန်ပင် နာမည်ကြီးလှပေသည်။
ထိုခေတ်အချိန်၌ အဖိုးတန်အရာတစ်ခုဖြစ်သော ကောလိပ်ကျောင်းသားတစ်ယောက် ဖြစ်နေခြင်းကပင် အကြောင်းရင်းတစ်ခု ဖြစ်နေသည်။ နောက်တစ်ခုက နှစ်ယောက်စလုံးသည် ပတ်ဝန်းကျင်အသိုင်းအဝိုင်းနှင့် ဘယ်လိုပေါင်းသင်းဆက်ဆံရမယ်မှန်း ကောင်းကောင်း သိကြသည်။
သူတို့ ရောက်လာကြသောအခါ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးသည် အထူးသဖြင့် ကျိုးခိုင်က အပြုံးများဖြင့် နှုတ်ဆက်သည်။ အရင်တစ်ခေါက်က ဦးလေးမာ ပြန်ရောက်လာချိန်တွင် ထွက်သွားခါနီး ကျိုးခိုင်နှင့် တွေ့ဆုံမိကြသည်။ ပြောင်းတစ်အိတ်နှင့် ပြန်လာသော ဦးလေးမာကို မြင်လိုက်သည်နှင့် သူက တစ်ခါတည်း တိုက်ရိုက်ကူညီပြီး သယ်ပေးခဲ့သည်။
ထိုအချိန်တုန်းက သူတို့တွေ မသိကျွမ်းကြသေးပေ။ သယ်ကူပေးပြီးမှသာ သူတို့သည် အိမ်နီးချင်းများ ဖြစ်ကြောင်း သိခဲ့ကြသည်။
ထို့ကြောင့် ဦးလေးမာသည် ကျိုးခိုင်အပေါ် ကောင်းမွန်သော ထင်မြင်ချက် ရှိသည်။
" ကျွန်မမျက်လုံးနဲ့ သေချာမြင်လိုက်တာ။ ကျန်းမိသားစုရဲ့သမီးအငယ်က ရှောင်ခိုင်ရဲ့နောက်ကျောကို သူတို့ကြား တစ်ခုခုရှိသလို ပုံစံနဲ့ ကြည့်နေတယ် " ဒေါ်လေးမာက တံတွေးထွေးလိုက်ပြီး " သူမလိုလူမျိုးလား… လုံးဝကို မထိုက်တန်ဘူး။ ဆရာမလင်း ရောက်လာတဲ့အခါ သူမကို ပြောပြရမယ်။ သူမကို သတိထားဖို့ ပြောရမယ် "
