အခန်း (၂၄၀) - နောက်ထပ် အိပ်လိုက်ဦး
လင်းချင်းဟယ် ပြန်သွားပြီးနောက် ကျိုးချင်းပိုင်က အလုပ်ဆက်လုပ်သည်။ သူ့ထံတွင် စွမ်းအင်များ ပိုများနေမှန်း သိသာနေသည်။
လင်းချင်းဟယ်ကမူ သူမ အိမ်ပြန်ရောက်သောအခါ နှုတ်မြိန်သောတစ်နပ်စာအတွက် စတင်လိုက်တော့သည်။
ကြက်သားခေါက်ဆွဲက နေ့လည်စာအတွက် ဖြစ်သည်။ ညစာအတွက်မူ သူမက အစပ်ခေါက်ဆွဲအေးဟင်းလျာပြုလုပ်ရန် စီစဉ်ထား၏။ သူမ၏မိသားစု ချင်းပိုင်က ယင်းကို နှစ်သက်သည်။
လင်းချင်းဟယ်က အစပ်ခေါက်ဆွဲအေးဟင်းလျာကို ပြုလုပ်နေသလို အမေကျိုးက အနားမှ သင်ယူနေ၏။ လင်းချင်းဟယ်က စည်းရုံးလိုက်သည်။ “အမေ ပြဿနာမရှိဘူး။ အဖေနဲ့ ချင်းပိုင်က လယ်ထဲမှာ အလုပ်လုပ်နေရတာ။ သူတို့သာ ကောင်းကောင်း မစားရရင် သူတို့အရိုးတွေနဲ့ သွေးတွေက လျော့နည်းသွားလိမ့်မယ်။ ဒါက သူတို့ရဲ့အသက်ရှည်ရှည်နေထိုင်ရဖို့ကို အကျိုးသက်ရောက်မှု ရှိစေတယ်။ ကျွန်မတို့နိုင်ငံက နောင်မှာ ပိုတိုးတက်လာမှာ။ အနာဂတ်မှာ ပိုတိုးတက်လာဖို့ ကျွန်မက မြို့တော်မှာ နေချင်တယ်။ အဲဒီအခါ အဖေနဲ့ အမေ့ကို ပိုကောင်းတဲ့ဘဝ ယူဆောင်ပေးမယ်”
“ဟမ်” အမေကျိုးက အံ့အားသင့်သွားသည်။ “ငါနဲ့ နင့်အဖေကို မြို့တော်ကို ခေါ်သွားချင်တာလား”
“အနာဂတ်မှာ ကောင်းကောင်း တိုးတက်လာရင် ကျွန်မတို့ သွားကြမယ်။ မိသားစုတစ်ခုလုံး ရွေ့သွားကြမယ်။ ဒါပေမဲ့ အခုတော့ အဲဒီအခြေအနေ မဟုတ်သေးဘူး။ ဒီတော့ အမေ တအား မချင့်ချိန်နဲ့။ တကယ်လို့ အမေသာ သိမ်းပဲသိမ်းထားနေရင် ကျန်းမာရေးမကောင်းပဲ နေလိမ့်မယ်။ ပြီးတော့ နောင်မှာ ဆေးရုံကို သွားဖို့ ပိုက်ဆံ သုံးရလိမ့်မယ်။ အမေက သေချာပေါက် ကျန်းမာတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ရဖို့ ငွေသုံးရမယ်” လင်းချင်းဟယ်က ဆက်ပြောလိုက်သည်။
“ဒါပေမဲ့ နင့်အဖေနဲ့ ငါ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ အိမ်ထောင်စုစာရင်းက ဒီမှာ ရှိနေတာလေ။ ငါတို့ အဲကို ဘယ်လို ရွေ့ပြောင်းနိုင်မှာလဲ” အမေကျိုးက မနေနိုင်ဘဲ ထုတ်ပြောလာသည်။
