အခန်း (၂၁၆) - ခေါက်ဆွဲအေးအစပ်ဟင်းလျာ
ရွာ၏ နွေရာသီရိတ်သိမ်းမှု ဟွန်းသံကို ကြားသော်လည်း လောင်တနှင့် တခြားသော ဒုတိယနှစ်ကျောင်းသားများတွင် ပါဝင်ရန် အချိန်မရှိကြချေ။
အကြောင်းမှာ သူတို့ ပါဝင်ဖြေဆိုရမည့် ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲက ဇူလိုင်လလယ်၌ ဖြစ်၏။
ထိုအချိန်တွင် မြို့၌လည်း ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲ ကျင်းပနေလေသည်။
လင်းချင်းဟယ်၏ ပထမနှစ်များ ရပ်တန့်ခဲ့သည်မှာ ကြာပြီဖြစ်၏။ ပထမနှစ်ကျောင်းသားများအားလုံးက နွေရာသီရိတ်သိမ်းပွဲ၌ ပါဝင်ခဲ့ကြသည်။ သည်မနက်ခင်းတွင် လင်းချင်းဟယ်က လောင်တကို ပို့ဆောင်ပေးသည်။ သူမက အချိန်မီ ထွက်လာခဲ့၏။
မထင်မှတ်ဘဲ သူမ ရောက်သောအခါ ဒုတိယနှစ်ဆရာ၊ ဆရာမများက သက်ဆိုင်ရာအတန်းတွင် စောင့်နေကြပြီဖြစ်၏။
လင်းချင်းဟယ်က လောင်တကို ခေါ်လာသည်ကို မြင်မှ လောင်တ၏ အတန်းပိုင်ဆရာမက စိတ်သက်သာရာရသွား၏။ သူမက လောင်တကို စာမေးပွဲတွင် ကောင်းမွန်သည့်နေရာရရှိရန် မျှော်လင့်ထား၏။ သူသာ ခရိုင်တွင် မြင့်မားသောအဆင့် ရရှိပါက သူမက ဘောနပ်ရမည် မဟုတ်ပေ။ သို့သော်လည်း ကျောင်းက မျက်နှာရပေမည်။
ဤကာလတွင် အထက်တန်းကျောင်း ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲက နောင်မျိုးဆက်များကဲ့သို့ နှစ်ရက် မကြာပေ။ တစ်ရက်အတွင်း ပြီး၏။
လောင်တ ထွက်လာသောအခါ လင်းချင်းဟယ်က စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့သည်။ ယနေ့တွင် သူမက သူနှင့်အတူ ရှိရန် လာခြင်းဖြစ်သည်။ ဤအချိန်တွင် စက်ဘီးနောက်၌ ဖရဲသီးကြီးတစ်လုံးရှိနေလသည်။
“အမေ... ကျွန်တော်တို့ စာမေးပွဲ ပြီးပြီ” လောင်တက သဘာဝကျကျပင် ကျေနပ်နေခဲ့သည်။ သူသည် ကျောင်းတွင် ဤသို့ ပြုမူဆက်ဆံခံရသော တစ်ဦးတည်းသူ ဖြစ်သည်။ သူ့အမေက သူနှင့်တစ်နေကုန် ရှိနေပေး၏။
လင်းချင်းဟယ်က ကလေးများစာမေးပွဲဖြေရာတွင် အတူလိုက်ပေးမည့် အနာဂတ်မျိုးဆက်အတွက် စံပြလူသား ဖြစ်လာသည်။ ပြောရမည် ဆိုပါက မည်သည့်မျှ လုပ်ရန် မရှိ၍ ခက်သည်ဟု ဆိုနိုင်ပေသည်။
