အခန်း (၂၈၃) - ဆိုင်အသစ်ဖွင့်လှစ်
သူမက မျက်မြင်တွေ့ခဲ့သည်။ ဆရာမလင်းတို့ မိသားစု ရောက်ပြီး ရေချိုးရုံသို့ သွားလိုက်ကတည်းက ကျန်းမိသားစုက သမီးကြီးက အကြိမ်ရေတချို့ ထွက်လာပြီး စစ်ဆေးခဲ့သည်။ သူမ တွေ့ချင်တဲ့သူ ဘယ်သူဆိုတာ ခန့်မှန်းဖို့တောင် မလိုပေ။
သူ့တွင် ဇနီးသည်နှင့် ချောမောတဲ့သားသုံးယောက်ရှိတာကို မမြင်ခဲ့ဘူးလား။
ကံကောင်းစွာဖြင့် သူမက တံခါးကို ဖွင့်ထားခဲ့ပြီး တစ်ချက် ကြည့်လိုက်သည်။ ထိုမေ့ဟယ်ရဲ့ မျက်လုံးများက ထိုအမျိုးသားထံတွင် ကပ်တွယ်နေခဲ့သည်။
ဒေါ်လေးမာက မတတ်နိုင်ဘဲ အကြံဉာဏ်ပေးရတော့သည်။
ကျိုးချင်းပိုင်က အနည်းငယ်ရှက်သွားသည်။ (အင်္ဂလိပ်ဘာသာပြန်သူရဲ့ မှတ်စု- နောက်ဆုံးတော့ ကျိုးချင်းပိုင်ရဲ့မျက်နှာကို ပြပြီ)
လင်းချင်းဟယ်က စိတ်အခြေအနေ ကောင်းစွာ ပြောလိုက်သည်။
“အဒေါ်၊ စိတ်မပူပါနဲ့။ ကျွန်မယောက်ျားသာ ကျွန်မကို အမှားလုပ်ရဲရင် ကျွန်မက သားသုံးယောက်ကို ခေါ်ပြီးတော့ သူ့ကို ကောင်းမွန်ပါစေဖို့ ဆုတောင်းပေးလိုက်မယ်။ ပြီးရင်တော့ ကျွန်မက နောက်ထပ်တစ်ယောက် ရှာလိုက်မယ်။ ကျောင်းမှာ လိုက်ဖက်ညီတဲ့သူတွေ ပြတ်လပ်မနေဘူး”
ကောင်းပြီ။ ယုံကြည်မှုရှိပေမဲ့ ရိုက်သွင်းဖို့တော့ လိုသေးတယ်။
ရွေးချယ်ဖို့မရှိပေ။ ထိုကျန်းမေ့ဟယ်က တအားရဲတင်းလွန်းသည်။ သူမက သူမ၏ချင်းပိုင်ကို သူမသဘောထားကို သိခွင့်ပြုထားရမည်။
ကျိုးချင်းပိုင်၏အမူအရာက လေးနက်သွားသည်။
ဒေါ်လေးမာက ပြုံးပြီး အကြောင်းအရာကို ပြောင်းလဲလိုက်သည်။
“အခုတော့ မင်းတို့ ရောက်လာတော့ မိသားစုက အတူတူ ဆုံစည်းကြလို့ ဝမ်းသာပါတယ်။ အိုး၊ ဆရာမလင်းက တအားမွေးနိုင်တာပဲ။ သားသုံးယောက်တောင် ဆက်တိုက်ပဲ။ မင်းက သူတို့ကို ကောင်းကောင်း စောင့်ရှောက်ထားတာပဲ။ သူတို့ကို ငါ့မြေးတွေအဖြစ်နဲ့ ခေါ်သွားချင်လိုက်တာ”
