ငါ့တပည့်တွေရူးနေကြပြီ( Book1)

171

အခန်း 171- ဂိုဏ်းချုပ်ဒင်၏အံ့ဩမှု

"ဂိုဏ်းမှာ ဧည့်သည်တွေအများကြီးရောက်နေတယ်လို့ ပြောလိုက်တာလား... ဘယ်က ဧည့်သည်တွေလဲ” ဂိုဏ်းချုပ်ဒင် အခြေအနေကို စပြီးမေးမြန်းလိုက်သည်။

“အဲဒါက မီးသစ်တောတောင်ထိပ်က တစ်ယောက်.... အမ်... မဖြစ်ဘူး... မီးသစ်တောတောင်ထိပ်....!"

လီယူဟဲသည် သူမ၏ စကားကိုကို တစ်ဝက်တစ်ပျက်တွင် ပြတ်တောက်သွားခဲ့သည်။ မီးသစ်တောတောင်ထိပ်ဟု ပြောလိုက်သည်တွင် သူမ တစ်စုံတစ်ခုကို သတိရပြီး လက်ထဲက ပစ္စည်းများကို စိုးရိမ်တကြီး ကြည့်လိုက်သည်။

“ဂိုဏ်းချုပ်... ကျွန်မ မီးသစ်တောတောင်ထိပ်က လိုအပ်တဲ့အရာတွေကို အမြန်ပို့ပေးရပါဦးမယ်.... အကြီးအကဲချင်ခန်းက ပင်မခန်းမမှာ ဂိုဏ်းချုပ်ကို စောင့်နေပါတယ်... ဆရာဦးလေးက ဂိုဏ်းချုပ်ရဲ့ မေးခွန်းတွေကို ဖြေပေးပါလိမ့်မယ်... ကျွန်မ အရင်သွားလိုက်ပါဦးမယ်..."

ထိုစကားကို ပြောပြီးနောက် လီယူဟဲမှာ လမ်းအတိုင်း ခပ်သုတ်သုတ်ဖြင့် အမြန်ထွက်သွားတော့သည်။

ဂိုဏ်းချုပ်ဒင်မှာ သူမနောက်ကျောကိုသာ ကြောင်တက်တက်ဖြင့်ကြည့်ရင်း ကျန်နေခဲ့သည်။

လီယူဟဲသည် ခန်းမဆောင်၏ လမ်းမကြီးအပြင်ဘက်သို့ လျင်မြန်စွာ ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ ထို့နောက် သူမသည် ဓားပျံကိုစီးနင်း၍ ထွက်သွားတော့သည်။

"ဒါ ဘာကိုဆိုလိုတာပါလိမ့်.... ငါဒီမှာမရှိခဲ့တဲ့ကာလမှာ လျှို့ဝှက်အစွန်အဖျားဂိုဏ်းမှာ အပြောင်းအလဲအသစ်တွေရှိခဲ့တာမျန်းလား..."

ဂိုဏ်းချုပ်ဒင်အနည်းငယ် စိတ်ရှုပ်သွားသည်။ ထို့နောက် ပင်မခန်းမဆီသို့ ဆက်လျှောက်လာခဲ့လိုက်သည်။

လီယူဟဲကဲ့သို့သော တပည့်များနှင့် မတူဘဲ သူသည် ဓားပျံစီးနင်းစရာမလိုပဲ တိုက်ရိုက်ပျံသန်းနိုင်သည်။

သို့သော် သူမပျံသန်းပေ။ သူ မပျံသန်းသည့် အကြောင်းရင်းမှာ နောက်ထပ် တပည့်တချို့နှင့် တွေ့ဆုံလို၍ဖြစ်သည်။

သူ ဖြည်းညှင်းစွာ ရှေ့ကို လျှောက်လာရင်း ဂိုဏ်းချုပ်ဒင်သည် နောက်ဆုံးတွင် အခြားလူတစ်ယောက်နှင့် တွေ့လိုက်သည်။