Wayeon Hight School
« ហាសហា » សម្លេងសើចក្អាកក្អាយផ្អើលអស់សិស្សវិទ្យាល័យដែលមានវត្តមាននៅក្នុងថ្នាក់ A នាំគ្នាមកមើលព្រោងព្រាលទាំងចងចិញ្ចើម កែវភ្នែកសម្លក់សម្លឹងរបស់សិស្សកម្លោះដែលឈរទាំងមិនពេញចិត្ត នោះក៏ដោយសារតែម្នាក់ដែលអង្គុយនោះកំពុងតែសើចចម្អកអោយខ្លួន ។
« បានហើយ ឆាប់ទៅឈរខាងក្រៅ ទទួលវិន័យឯងទៅ » លោកគ្រូពាក់វែនតាក៏បែរមកថាអោយសិស្សកម្លោះដែលឈរស្ពាយកាតាប បង្ហាញទ្វារអោយគេដើរចេញទៅ ។
« អោយសាឡាស់ចុះ ហាសហា » ក្មេងប្រុសមុខគួរអោយស្រឡាញ់មើលទៅដូចជាមនុស្សស្រីឈ្មោះ គីម ថេយ៉ុង អោបដៃ សម្លឹងទៅថតតុ សើចទាំងសមចិត្តចេញមក ។
« បងមិនអីទេហ្ហេស៎ ជុងហ្គុក?? នេះ! ទឹក អូនខ្លាចថាបងស្រេកទើបទិញមក » ស្រីក្រមុំ សុីម ឆេរីម មានកម្ពស់ត្រឹមទ្រូងគូសង្សារ ហ៊ុចដបទឹកទៅអោយនាយកម្លោះទាំងញញឹម ជុងហ្គុកក៏យកវាមកផឹកទាំងភ្នែកសម្លក់ទៅក្មេងម្នាក់ដែលអង្គុយមើលគេទាំងពេបមាត់នោះ ។
« គេស្គាល់បងមែនទេ ជុងហ្គុក?? »
« អត់ទេ មោះ ទៅញុំាបាយវិញ » ជុងហ្គុកក៏អូសដៃនាងក្រមុំចេញពីទីនោះ ។
« ថេយ៍.. ឯងកំពុងតែមើលអីហ្នឹង?? » ចាង វ៉ុលហុីជាមិត្តភក្តិរបស់ថេយ៍ រត់មកអង្គុយក្បែរ ដោយឃើញថាគេមើលទៅម្ខាងក៏សួរទៅតាមចរិតចូលចិត្តចេះដឹងរបស់នាង ។
« គ្មានទេ យើងគ្រាន់តែជ្រេញមុខអ្នកខ្លះប៉ុណ្ណោះ »
« ច្រណែនគេទេដឹង មើលទៅណា៎ ម្នាក់ដែលត្រូវដើរជាមួយសិស្សច្បងគួរតែឯងទេ ថេយ៍ »
« យើងប្រាប់ឯងប៉ុន្មានដងហើយ ថាកុំយកយើងទៅពាក់ព័ន្ធនឹងប្រុសម្នាក់នោះ » ថេយ៍និយាយទាំងខឹងច្រឡោត ថាអោយនាងក្រមុំខ្លាំងៗ. គេពិតជាមិនចូលចិត្តទេដែលមាននរណាមកនិយាយពីគេនិងជុងហ្គុកបែបនេះ ។
« អ្ហាៗ. ខឹងហើយហ្ហេស៎?? សូមទោសផងយើងឈប់ក៏បានណា៎ ឯងកុំខឹងយើងអីថេយ៍ »
« បានហើយ ពួកយើងទៅញុំាបាយវិញល្អជាង »
« ឌឹប * អូយ៎ » បាល់បោះតម្រង់មកក្បាលស្ទើរតែក្រឡកក្រឡុកខួរ កែវភ្នែកសម្លក់សម្លឹងក្ដាប់មាត់ចូលគ្នា ជុងហ្គុកតែងតែរករឿងគេសឹងតែរាល់ថ្ងៃ ។
