<< Apartment >>
« នាងយកលុយនេះចុះ ចង់កសាងជីវិតថ្មីកន្លែងណា៎ ជារឿងរបស់នាង »
« អូយ៎ សូមទោសផង »
« យើងរកឯងឃើញហើយ »
« លែងដៃខ្ញុំ!! រកលោកឯងស្អី?! ចេញទៅ ! »
« ឯងនៅស្អប់យើងហ្ហេស៎?? »
« ចង់អោយខ្ញុំប្រាប់ប៉ុន្មានដងទៀត ថាខ្ញុំស្អប់លោក »
« ស្អប់ហ្ហេស៎?? កុំភ្លេចថាឯងនឹងយើងជាគូដណ្ដឹងនឹងគ្នាអោយសោះ »
« ខ្ញុំគ្មានគូដណ្ដឹងស្អីទេ »
« តែមនុស្សប្រុសដែលរំលោភឯងគឺជាយើង! »
« រំលោភតើវាយ៉ាងម៉េច??! សម្អាងគ្រាន់តែរឿងប៉ុណ្ណឹងចង់ត្រួតក្បាលខ្ញុំហ្ហេស៎ កុំគិតអោយសោះ ថ្ងៃនោះខ្ញុំឈឺទេ!! »
« មែនហើយគ្រាន់តែរំលោភប៉ុណ្ណឹង មិនសម្អាងទេ ទាល់តែរំលោភបន្ថែម »
« អាឆ្កួត ឯងចង់ធ្វើអីយើង??! លែងយើង ឯងរោគចិត្តសម្បើមណាស់ អ្ហាយ៎ »
« ស្ងាត់ទៅថ្លង់ណាស់! គូដណ្ដឹងរំលោភទេ មិនមែនអ្នកដទៃ »
« អត់ទេយើងមិនចូល អាតណ្ហាក្រាស់ អារោគចិត្ត ហ្អឹកៗ. ជួយផង អ្ហាស៎ » សម្លេងស្រែកក៏បន្លឺឡើងក្រោយពេលដៃដែលខំទប់ទ្វារ Apartment ត្រូវជ្រុលជំហ៊រ ។
« វាជាលទ្ធផលដែលឯងឌឺយើង »
« អត់ទេ យើង- យើងឈប់ឌឺហើយ ដោះលែងយើងទៅ យើងព្រមទៅផ្ទះវិញហើយ »
ជុងហ្គុកមិនបានខ្វល់នឹងប្រយោគអង្វរក. របស់ថេយ៉ុងទេផ្ទុយទៅវិញក៏ប្រញាល់ប្រញាល់ដោះរបស់ទើសទែងចេញអោយអស់ ក្រវ័តទៅឥដ្ឋ បង្ហាញរូបកាយអាក្រាត មាំទាំចេញមក ។
« ហ្អឹកៗ. ហេតុអីសោរនេះបើកមិនចេញ អ្ហាយ៎ » ថេយ៉ុងស្ទុះរត់ទៅរកទ្វារបន្ទប់ លើកដៃទៅទាញទ្វារយ៉ាងញាប់ដៃស្អេក ។
« ទោះយ៉ាងណាមុននឹងក្រោយយើងនិងឯងគង់តែរៀបការដដែលទេ អញ្ចឹងហើយដេកអោយតែស្ងៀមៗ. ទៅ »
« ក្រែងឯងស្អប់យើងហ្ហេស៎ រៀបការស្អី?? »
[ SKIP ]
