« អ្ហាស៎ ស្រួលណាស់ សឺត អ្ហស៎ ផ្លាប់ៗៗ. » សម្លេងថ្ងូរចេញពីបបូរមាត់នាយកម្លោះធំគ្រលរកំពុងតែវង្វេងចូលក្នុងអារម្មណ៍តណ្ហាភ្លើតភ្លើន ងើយក. ដកដង្ហើមវែងៗ. យកអារម្មណ៍ទាំងនោះអោយកាន់តែកើនធ្ងន់កម្រឹត ។
« ផ្លាប់ៗៗ. ផ្លាប់ៗៗ. អ្ហស៎ តឹងណាស់ អ្ហាស៎ » ជុងហ្គុកកាន់តែសម្រុកចង្កេះសាប់យកៗ. ដំបងសាច់ធ្វើចលនាដកចេញដាក់ចូលទៅក្នុងជម្រៅចូលចង្អៀតតឹងណែនដូចក្រមុំរបស់អ្នកគេងអាក្រាតកាយចង្កេះរួមតូច បាវខ្សាច់ទ្រគៀកធំ សាច់គូ*ទ្រលុកទ្រលន់ សម្បុលស្បែកសម៉តខៃដូចសាច់កូនក្មេង ដងខ្លួនតាំងពីក្បាលរហូតចុងជើងល្អសមឥតខ្ចោះ ជើងស្រឡូនសម៉ត់ ក្បាលពោះរាបស្មើ ឃើញហើយទប់ចំណង់តណ្ហាមិនបាន ។
« មិនភ្ញាក់អញ្ចឹងល្អហើយ អ្ហាស៎ ផ្លាប់ៗៗ. ផ្លាប់ៗៗ. » ជុងហ្គុកសម្លឹងទៅមុខតូចច្រមិចរបស់មនុស្សដែលគេឈឺនោះបន្តិច សម្រុកកម្លាំងចង្កេះតាមកម្លោះក្មេងកម្លោះរបស់នាយ មុខក៏ប្រែជាក្រហមក្ដៅភាយៗ. ត្រគាកប៉ះទង្គិចគ្នាលាន់សូរផ្លាប់ៗ. រងំពេញបន្ទប់នឹងត្រចៀកទាំងសងខាងរបស់ជុងហ្គុកយ៉ាងពិរោះរណ្ដំ បាតដៃស្រឡូនបានឱកាសលូកទៅអង្អែលច្របាច់កន្លែងដែលនៅទំនេរ ត្រដុសសាច់ភ្លៅ សាច់គូ*មូលខ្លំណែនៗ. ទន់ៗ. យ៉ាងពេញៗ. ។
« យើងជាប្រុសទីប៉ុន្មានដែលធ្វើរឿងនេះជាមួយឯង?? » ទឹកមុខស្អប់ខ្ពើមរអើមបង្ហាញលើផ្ទៃមុខស្រស់សង្ហាររបស់នាយ ហើយដកបណ្ដូលសាច់ប្រវែង16Cm ( 📏🙏🏻 ) ចេញពីរន្ធរួមតូចចង្អៀត នាយមិនបានប្រច័ណ្ឌអ្វីនោះទេ ប៉ុន្តែពេលនឹកឃើញរឿងនេះនាយស្រាប់តែខ្ពើមរអើមស្ដាយក្រោយអ្វីដែលខ្លួនធ្វើអម្បាញ់មិញទៅវិញ មិនគួរប្រឡាក់ជាមួយមនុស្សស្មោគគ្រោគដូចជាគេទេ ។
« ព្រឹកថ្ងៃថ្មី »
« អូយ៎ ឈឺ » ពន្លឺព្រះអាទិត្យបានដាស់ថេយ៉ុងអោយងើបពីដំណេក គ្រាន់តែកម្រើកភ្លាមគេក៏ឈឺភ្លែត ។
« ឯណា៎ខោអាវខ្ញុំ?? » ថេយ៍ចាប់ផ្ដើមភ័យក្រោយអោនមកមើលភួយ លើកភួយមកមើលបន្តិចក៏មិនបានឃើញខោអាវជាប់នឹងខ្លួននោះទេ ចាំបានថាគេដួលមិនដឹងខ្លួននៅខាងក្រៅ ប៉ុន្តែពេលភ្ញាក់បែរជានៅក្នុងបន្ទប់ហើយមិនមានខោអាវទៅវិញ ។
