« សឺត ហ្ហើយ មិនគួរណា៎អោយរត់រួចសោះ »
« សូមទោសផងចៅហ្វាយ »
« នេះទៅធ្វើរឿងអីហ្នឹងបានជាមានរបួសបែបនេះ?? » អ្នកស្រីចាង
« គឺ.. គ្មាន គ្មានអីទេ បង បង ធ្លាក់កាំជណ្ដើររបួសបន្តិចបន្តួចទេអូនកុំបារម្ភអី »
<< តុក តុក >> អ្នកស្រីចាងបម្រុងនឹងនិយាយទៅហើយ ភ្លាមៗ. មានសម្លេងគោះទ្វាតបន្លឺឡើង ។
« ចៅហ្វាយគឺប្រុសម្នាក់ដែលគ្រប់គ្រងក្មេងនោះមករក ទាន » កូនចៅម្នាក់ក៏មកខ្សឹបប្រាប់
« ស្លាប់ហើយ យើងមិនទាន់បានអីៗ. ជាមួយក្មេងម្នាក់នោះផង អ្នកគ្រប់គ្រងមកបាត់ តិចយើងមានទោសទៅ?? »
« ខ្ញុំមិនដឹងទេទាន »
« ឆាប់ប្រាប់វាវិញទៅយើងមិនទាន់បានរំលោភក្មេងម្នាក់នោះទេ »
« បាទទាន ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនហ៊ានទៅបើកទ្វារទេ ខ្លាចតែមិនទាន់បាននិយាយអីផងវាហក់វាយបែកមាត់ទាន៎ »
« ហ្ហើយ អោយវាវាយសិនទៅ កុំអោយវារករឿងយើង »
« ប៉ុន្តែចៅហ្វាយជា បងធំ Yakuza ម៉េចក៏ខ្លាចក្មេងប្រុសម្នាក់ទៅវិញ?? »
« វាជាកូន Jeon Jungyeon អាល្ងើ »
« អ បាទៗ. យល់ហើយ »
« អូនហា៎ ពួកយើងទៅខាងលើទៅបិទរបួសអោយបងបន្តិច »
« ប៉ុន្តែមិញនេះបងនិយាយអីជាកូនចៅ ហេតុអីក៏យូរម្លេះ »
« រឿងការងារទេ អូនកុំខ្វល់អី ម៉ោះ ទៅបន្ទប់បិទរបួសអោយបងបន្តិចមក » លោកចាងក៏ទាញដៃប្រពន្ធនិងប្រអប់ថ្នាំទៅខាងលើយ៉ាងរហ័ស ។
« ក្រាក ឌឹបៗៗៗ. * »
« អ្នកប្រុ- ឌឹបៗ. អ្នកប្រុស »
« ឯណា៎ចៅហ្វាយរបស់ឯង??! »
« អ្នកប្រុសចិត្តត្រជាក់សិនទៅ »
« ចិត្តត្រជាក់ជាពួកអាមនុស្សថោកទាបដូចជាពួកឯងហ្ហេស៎??! ហ្ហាស៎ អាចង្រៃ! »
« អ្នកប្រុសស្ដាប់ពួកខ្ញុំបកស្រាយសិន វាមិនដូចដែលអ្នកប្រុសគិតទេ »
