« ប្រធានក្រុមហើយនិងវ៉ុលហុីពេលនេះហើយនៅមិនទាន់ឃើញមកទៀត » សិស្សគ្រប់គ្នានាំគ្នាមកដល់តង់ នាយកម្លោះឃ្យុងវ៉ូអង្គុយនិយាយសម្លឹងទៅមិត្តភក្តិទាំងងឿងឆ្ងល់ មេឃក៏ចាប់ផ្ដើមល្ងាច បើពួកគេទាំងពីរចង់ដើរបន្តហេតុអ្វីមិនប្រាប់ពួកគេផង ។
« យប់បន្តិចប្រធានក្រុមមកហើយ ឯងនេះខ្វល់ច្រើនម្លេះ »
« ឬក៏ឯងលួចស្រឡាញ់ប្រធានក្រុម?? » សឹងមីនភ្លាត់មាត់យ៉ាងរហ័សទាំងបើកភ្នែកធំៗ. ។
« យើងគ្រាន់តែបារម្ភប៉ុណ្ណោះ យ៉ាងហោចណាស់ក៏ជាមិត្តរួមថ្នាក់នឹងគ្នា »
« ស្ដាប់ទៅក៏សមហេតុផលដែរ អញ្ចឹងពួកយើងនាំគ្នាដើររកប្រធានក្រុមនិងវ៉ុលហុីទៅ »
« មិនបាច់ទេ ពួកគេមានវង្វេង់ផ្លូវឯណា៎ ទីនេះជាតំបន់ទេសចរណ៍ឡើងភ្នំ កន្លែងនីមួយៗ. សុទ្ធតែដាក់ស្លាកទាំងអស់ហ្នឹង អញ្ចឹងហើយមិនងាយវង្វេងទេ »
« ហ្ហឹម ក៏ត្រូវម្យ៉ាងដែរ »
[ SKIP ]
« ទើបនាំគ្នាមកពីណា៎?? »
« ទាក់ទងអីនឹងលោក?? រឿងរបស់ពួកខ្ញុំតើស៎ » ថេយ៉ុងក្រវាសដៃរបស់ជុងហ្គុកចេញ ។
« មែនហើយរឿងរបស់ឯង មិនទាក់ទងនឹងយើងទេ » ជុងហ្គុកក៏ដើរចេញពីថេយ៍ ធ្វើអោយគេរាងឆ្ងល់នឹងសម្ដីមុននេះបន្តិច កើតអី ម្ដងនិយាយរករឿងចង់ឈ្លោះ ហើយលើកនេះព្រមចាញ់យ៉ាងស្រួល ។
« អម្បាញ់នេះ eon ni នាំប្រធានក្រុមទៅណា៎?? » កំពុងតែឈរអាំងសាច់របស់ខ្លួនសុខៗ. មីនជីក៏ចូលមកស្កាក់ ។
« យើងទៅណា៎ជារឿងរបស់យើង នាងឈរអោយឆ្ងាយទៅប្រយ័ត្នរលាក ~ ~ »
« អូយ៎ eon ni ជីឈឺ ហេតុអី eon ni ធ្វើបែបនេះ?? » ក្រឡេកភ្នែកតែបន្តិចសោះនាងក្រមុំស្រែកដូចគេយកទៅចាក់ក. ទាំងដែលការពិតនាងឈរតែនាងសោះ ។
« មានរឿងអីទៀតហើយ?? » ជុងហ្គុកក៏ប្រញាប់ប្រញាលរត់មកមើល ទាញដៃនាងមកពិនិត្យ ។
« នាងនេះល្បិចអាក្រក់ណាស់ យើងមិនបានធ្វើស្អីផងក៏ស្រែកដែរ » វ៉ុលហុីក៏ងាកមកខ្សឹបក្បែរត្រចៀកថេយ៉ុងដែលគេទើបតែមកដល់ដូចនិងជុងហ្គុកដែរ ។
