Hetalia [One-shoty]

Kanada|Przezroczysty

Znów siedziałem w kącie... niezauważony przez nikogo ze swoim miśkiem na kolanach, który po raz kolejny dzisiaj zapytał kim jestem.

Gdy wszyscy się kłócili o jakieś mało ważne rzeczy, ja siedziałem cicho- nie mając swojego zdania. Przecież i tak nikt mnie nie widzi... nie weźmie pod uwagę moich słów.

Byłem dla nich przezroczysty...

Nawet teraz, gdy wszystkie kraje zebrały się na corocznej konferencji- nikt na mnie nie patrzył. Nikt pewnie nawet nie wiedział, że tutaj jestem i z zaciekawieniem, czekając na swoją kolej, słucham kłótni pozostałych.

Dzięki byciu niezauważalnym wiedziałem więcej niż myśleli... Mogłem bez konsekwencji im się przyglądać i wyciągać wnioski.

Wiedziałem, że gdy Pan Anglia się denerwuje zaciska mocniej ręce na swojej filiżance- próbując się uspokoić. Zauważyłem, że Francja odsuwa się wtedy od niego delikatnie, by nie być ofiarą jego gniewu.

Dzięki długiej obserwacji zauważyłem częste spojrzenia Niemiec rzucane w stronę słowian- na początku myślałem, że po prostu patrzy na nich, by w razie potrzeby ingerować- dopiero później doszedłem do wniosku, że przygląda się reakcji rodzeństwa Łukasiewicz. Robił to tylko, gdy poruszane zostawały tematy wojny.

Wtedy Felicja siedziała cichutko, jakby bojąc się wspomnień, a Feliks mówił o wiele więcej niż wcześniej... Cały czas uważając, że to wina Niemiec.

Gdy padały oskarżenia- starszy brat Ludwiga, Gilbert- słuchał ich uważnie wpatrując się w przestrzeń przed sobą... nigdy się nie odzywał.

Udało mi się nawet zauważyć, że młodsza siostra Rosji- Białoruś, często bawi się końcówką jego szalika. Zawsze gdy się denerwowała, a Ivan pozwalał jej na to- pewnie uznał, że to lepsze niż uwolnienie jej furii.

Bycie przezroczystym miało swoje plusy... mogłem obserwować i uczyć się zachowań innych. Zapamiętywać ich reakcję na różne tematy- później w razie potrzeby mogłem to wykorzystać.

Dzięki swojej przezroczystości mogłem wiedzieć o nich więcej...