Hetalia [One-shoty]

Szwecja| Lód

Byłem raniony już wcześniej... doskonale o tym wiesz. Mówiłem ci to- więc dlaczego ty robisz dokładnie to samo? Przecież oddałem ci wszystko- nawet siebie... ale ty nadal chcesz więcej. 

Chcesz żeby moje serce przestało być bryłą lodu, która jest niezdolna do okazywania jakichkolwiek uczuć- przecież ja sam ją stworzyłem. Skazałem się na taki los... czemu chcesz zmienić moją decyzję?

Nagle- przez ciebie- zacząłem jednak czuć... coś więcej niż obojętność.

Wystarczyło jedno twoje spojrzenie- delikatny uśmiech w moją stronę- by moje martwe serce, zaczęło bić szybciej. Czyżby ten lód, który nagromadził się na nim przez te wszystkie lata się skruszył? Dzięki tobie?

Chcesz roztopić me serce? Co później?... Zranisz mnie, odchodząc? Nie kłam, że tak nie będzie. Każdy kiedyś musi odejść, a ty zrobisz to szybciej niż myślisz. 

Jesteś zwykłą dziewczyną- człowiekiem, który przez całe swoje życie podąża ku śmierci i nic tego nie zmieni. Ja jestem nieśmiertelną personifikacją... jak mógłbym cię kochać wiedząc, że wystarczy chwila by cię stracić? 

Jesteś chwilą w moim długim życiu... mimo to, nigdy czegoś takiego nie czułem do nikogo. Czy można to nazwać miłością?

Wiesz, przez wiele lat nic nie czułem- nie okazywałem żadnych uczuć. Zacząłem wierzyć, że nie umiem ich wyrazić... Dopuściłem do siebie zimno, które mnie pochłonęło. Pozwoliłem mu nawet przejąć nad sobą kontrolę. 

Skazałem się na chłód, ale teraz gdy cię poznałem- zaczynam wierzyć, że jednak mam uczucia. Czuję, że moje serce w końcu rozpuszcza ten cholerny lód...