Hetalia [One-shoty]

Nyo!Polska| Pod Radziecką Flagą 2

Zimny wiatr zaatakował moje nagie ramiona, gdy tylko Ivan otworzył okno... zawsze tak robił. Dla niego chłód zimy, był odskocznią od problemów- uspokajał go.

Owinęłam się mocniej kocem, który leżał na naszym wspólnym łóżku... przemilczę fakt, że był czerwony- jak większość rzeczy w tym domu! Przecież to ZSSR!

- Zimno ci?- Jego głos był jakiś słaby.

Spojrzałam na jego nagie plecy... to głupie, ale nigdy nie widziałam go bez bluzki.

Jego skóra była pokryta wieloma bliznami. Nie były one szorstkie- nie czułam różnicy między nimi, a „czystą" powierzchnią. Tak jakby zostały one dawno temu połączone z jego ciałem.

- Trochę.- Odparłam zgodnie z prawdą, poprawiając koc.

Czerwony kawał polaru- bo na nic innego nie mogłam liczyć- był miły w dotyku. Trochę łaskotał moją skórę, ale było to lepsze od siedzenia nago...

- Jesteś delikatna Polsha.- Nadal stał w otwartym oknie, wdychając zimne powietrze w płuca.

Nie jestem delikatna... czy delikatna osoba przeżyłaby to co ja? To, że jestem personifikacją, nie oznacza, że mam jakieś fory. Śmierć nie uznaje czegoś takiego...

- Nie wydaje mi się.- Wyszeptałam.

Ivan chyba tego nie usłyszał, bo nic nie odpowiedział... może nie chciał zaczynać tego tematu?

- Muszę wracać do pracy.- Zmienił temat, w końcu się do mnie odwracając.

Mogłam spojrzeć na jego klatkę piersiową i brzuch, które nosiły na sobie blizny podobne do tych na plecach. Czy to przez te wszystkie wojny, które widział? Czy to one tak go zraniły?

- Skąd te blizny?- Położyłam dłoń na jego ramieniu, gdy ubierał swoją koszulę.

Jego wzrok od razu powędrował ku mojej twarzy... w jego oczach dostrzegłam zdziwienie. Nie spodziewał się takiego pytania.

- Błędy przeszłości.- Odparł krótko, wstając.

Odprowadziłam go do drzwi, wzrokiem... nie rozumiałam, czemu on jest taki tajemniczy. Czy kiedykolwiek powie mi prawdę? Podzieli się nią ze mną?

- Zobaczymy się później.- Rzucił wychodząc.

Gdy drzwi pokoju zamknęły się, a Ivan zniknął za nimi, poczułam się samotna...