|DAMIRAE| 4 Jesteś moim Kryptonitem...

IV 110-Sposób.

DAMIAN:
Opuściliśmy areszt.
Raven wyraźnie kipiała ze złości, a u niej taki widok jest bardzo rzadki.
-On chciał zabić nasze dzieci...-Wysyczała, zaciskając pięści.-Najpierw uczepił się Ciebie, teraz naszych kilkuletnich córek!-Nakręcała się jeszcze bardziej.
Zbliżyłem się do niej i objąłem ją mocno żeby się uspokoiła.
Miotała się jeszcze chwilę, ale w końcu jej ciało rozluźniło się, a ręce Azaratki znalazły się na moich plecach.
-Już lepiej?-Spytałem, odsuwając się od dziewczyny.
-Jak Ty to robisz że radzisz sobie ze wszystkimi przestępcami tego kraju?-Odpowiedziała pytaniem na pytanie.
-To proste. Najczęściej przychodzę do Ciebie. Jesteś lekarstwem na wszystko.-Odparłem, a ona się zarumieniła.
-Jeźdźmy najpierw do domu, żeby sprawdzić jak czują się młode.-Zaproponowałem i ruszylem do auta.
-Dobry pomysł.
Dzięki szybkiemu samochodowi po dziesięciu minutach opuszczaliśmy już Bat Cave.
Udaliśmy się prosto do pokoju dziewczyn, po drodze napotykając Wayne'a i jego dziewczynę.
-Wiecie już coś?-Zapytał dawny Batman.
-To wszystko przez Klauna.-Wysyczała Rachel.
-Jak one się czują?-Zadałem główne pytanie.
-Już dobrze. Odsypiają.-Odpowiedziała Selina.
Zsasz mówił prawdę. To było aż dziwne.
-Powiecie o co chodzi?-Zapytał mój ojciec.
-Podczas ostatniej potyczki z Zsasz'em, Victor przyczepił mi do karku chipa, który wydzielał gaz szkodliwy dla dzieci.
-Skurwiel.-Catwoman zacisnęła pięści.
-Ale już wszystko dobrze?
-Tak. Skoro dziewczyny czują się lepiej, można rzec że sprawa załatwiona...-Podrapałem się po głowie.
-Po części.-Przypomniała mi moja narzeczona.-Musimy złapać Jokera i jego wspólnika.
-Właśnie, dzwonił mój stary znajomy.-Odezwał się miliarder.-Chyba mamy sposób żeby pozbyć się Jokera ba dobre. Oczywiście nie zabijając go.-Tu spojrzał na mnie znacząco, mając na myśli moje zabójstwo Deathstroke'a.
Przewróciłem oczami.
-Mów.-Poleciłem.