|DAMIRAE| 4 Jesteś moim Kryptonitem...

V 161-Teleportacja do Wieży.

DAMIAN:
Nie chciałem czekać. Nawet nie chciałem marnować czasu na dojazd, bo nawet w najszybszym tempie do San Francisco dojechałbym dopiero za 6 godzin.
Postanowiłem wezwać Cyborga do Gmachu i użyć jego teleportu.
Jak pomyślałem, tak zrobiłem, ubrałem się i po drodze kupiłem jakieś kwiaty.
Wpadłem do Gmachu, a tam czekał na mnie Victor.
-Wzywałeś mnie. Mówiłeś że to ważne.
-Tak.-Wskazałem na kwiaty.-Chodzi o Raven...
-Nie jestem prywatną taksówką.-Wkurzył się.
-Posłuchaj, spieprzyłem coś i nie mogę tracić czasu na dojazd autem. Potrzebuję znaleźć się w Titans Tower na już.
Mężczyzna przyjrzał mi się i westchnął po chwili.
-To naprawdę pilne?
-Tak.
-I przeprosisz ją?
-Żebyś wiedział.
-No dobra.-Ugiął się i wytworzył przede mną portal.
-Wielkie dzięki. Nie zapomnę Ci tego.-Powiedziałem i przyszedłem przez wyrwę.
Postawiłem stopy na podłodze i znowu znalazłem się w Wieży.
Liczyłem że wszyscy już wrócili z akcji, a ja przemknę się do pokoju pół demona i przeproszę ją, wręczając pierścionek.
Byłem optymistą.
ZBYT WIELKIM optymistą.
W salonie paliło się światło.
Po pomieszczeniu chodziła zdenerwowana Anders, a za nią zmiennokształtny, który starał się ją uspokoić.
Widząc to nabrałem złych przeczuć, a oni gdy tylko mnie zobaczyli, przystanęli. Musieli nawet nie zauważyć portalu Stone'a.
-Co tu się dzieje?-Zapytałem, choć sam nie wiedziałem czy chcę znać odpowiedź.
No chyba że chodziło o Roth. Wtedy MUSIAŁBYM znać odpowiedź.
Bingo.
Tytani spojrzeli po sobie, jednak ciągle milcząc.
Przewróciłem oczami i ruszyłem w stronę pokoi, ale Beast Boy mnie zatrzymał.
-Stój.
-Niby czemu?-Uniosłem brew.-Muszę zobaczyć się z Rachel.
-To miło że chcesz ją przeprosić, ale teraz jest złym momentem.-Odezwała się Koriand'r.
Wciąż nie rozumiałem.
-Teraz ma zabieg.-Poinformował Bestia.
Upuściłem kwiaty i chwyciłem go za ramiona.
-Gadaj w tej chwili, albo pożałujesz!-Zmrużyłem oczy.-Co się jej stało?!