KORE MAHALLESİ'NDEKİ TÜRK'ÜN DÖNÜŞÜ

Bruce Willis Abiyle Tanışma Bölüm 31

Şimdi mekan aşırı loş olduğu için güneş gibi parlayan fıstık dışında hiç kimse belli olmuyor. Aslında amaç da bu! Yani müşterilerin rahatsız edilmeden, tanınmadan yemek yemesi. Çünkü dünyanın her yerinde ünlü olmak zor zanaat! Ay keşke ünlü olsaydım diye uğraşanlara iki çift lafım var: Ünlü olunca başınıza gelmeyen kalmaz, hayranlardan, fanatiklerden kurtulmak için soğuk terler dökersiniz, yetmezmiş gibi poporaziiler de işin acı tarafı. Sülük gibi yapışırlar. 

İşte LUX gibi mekanlar içeri kamera-foto mak filan sokturmazlar (dı), ben 2008'de oradayken daha akıllı telefonlar bu kadar ilerlememişti, eğer iyi resim istiyorsan foto mak lazımdı. Ama şimdi öyle cep telf var ki resmen profesyonel Nikon ayarında. Mesela benim cep telf. Nokia 1020. TR'de bu teleonun kıymetini kimse bilmiyor, ayyy windows phone mu o diyorlar, hepiniz tutturmuşsunuz bi Samsung, her yerde Samsung bi de bazılarında iphone! La olm gariban Türkler teknolojiden sıfır anlıyosunuz laannn! Zavallısınız! Bu lafların aynısını kardeşime de ettim, anama babama da tık yok! Yine gidiyorlar Samsung alıyorlar! Gerçi babam geçen gün nihayet beni dinledi de Lenovo aldı.

Şimdi elinizdeki ennnn baba telefonun pikseline bakın? Kaç MP çekiyor sizin ki? En fazla 12 bilemedin 14 MP'dir. Benim ki 41 MP! Sizin bütün o afilli telefonları 4'e katlar, üstelik de profesyonel foto mak ayarları var, bildiğin Nikon DSLR foto mak! Geçen sene kardeşimin satın aldığı 22 MP Nikon DSLR ile bazı zombi maketlerini çektim! Af buyrun bok gibi çıktı! güya profesyonel makine! Eski sistem 35 mm negatif filmle fotoğraf çekmeye alışmış olan ben ki Rusların efsanevi foto makinesi olan Zenith'i kullanırdım, biradere aynen şunu dedim: Olm lan seni kazıklamışlar! Bu makine bi halta yaramıyor! Yok abi sen bilmiyon işi dedi. Benim Nokia'yı koydum ayarını yaptım aynı fotoyu çektim bi de benim bro kendi Nikon'unun ayarını yaptı aynı kareyi çekti. Benimki ona 10 bastı. Bu ne yahu dedi. TR'ye geldiğimde bir gün yeğenimi Akvaryuma götürelim dedik, biraderin elinde Samsung'un bilmem ne modeli var, hani optik zoom yapan eşşek ölüsü gibi ağır bir cep telf var ya o, bi de bende zoom olarak dijital özellik kullanan Nokia var, ben benimkinin ayarlarını bir yaptım, bi birader çekti bir ben, biraderin Samsung'u karanlık çekmeye başlayınca bıraktı, ben vdeo- foto artık ne buldumsa çektim, çıkışta gösterdim, abi dedi profesyonel fotoğrafçı gelse böyle çekemez dedi, bu ne manyak makineymiş yahu dedi. Ama gel gör ki gitti gene Samsung'un yeni bir modelini aldı dingil! 

Halbuki koca ABD'de üç-dört telf markası var, iphone, blackberry, sony ve tabii ki win phone! Windowsçular benimkinden mac loverlar da iphone kullanıyor. 

Şimdi bunları niye anlattım: Benim 2008-2009 yılında yani bu kitabı anlattığım dönemde elimde şöyle doğru dürüst bi Nokia yoktu, daha çıkmamıştı, bütün gece kulüpleri ve film galalarında, hatta sinema salonu, tiyatro gibi mekanlara foto ve video kamera ile girmek eskden beri yasaktır. Bu yüzden ne Altın Portakal'da ne de ABD'de yaşarken tanıştığım hiç bir ünlüyle fotoğrafım yoktur. Bir tek ona yanarım. Gerçi şu an ABD'deki bazı gece kulüpleri içeri winphoneları almıyor, kapıda bir kutu var, bazılarında ise kilitli dolaplar, onlara emanet ediyorsunuz, eğer bir ünlüyü gizlice çekerken yakalanırsanız gerçekten de polis çağırıyorlar ve o görüntüyü de zorla sildiriyorlar. ABDliler gizlice resim-video çekme konusunda resmen ruh hastası haline gelmişler. Artık normal vatandaş bile başkasısının kendi resmini çekmesini istemiyor. Başım bu yüzden bir kaç kere ciddi şekilde belaya girdi, bir keresinde kafama pompalı dayadılar, diğerinde ise iki dev gibi adamla 1 saat dalaştım, yeri gelince anlatacağım. Bir diğerinde ise Sahil Güvenlik personeli beni plajdan kovdu. Bir Türk için ya da bir turist için çok sıradan bir şey olan fotoğraf çekme olayı ABDde paranoya haline geldiği için artık çekmiyorum. Siz de turist olarak ABD, Kanada, Meksika gibi ülkelere giderseniz çok dikkatli olun!

Neyse gelelim Mavi Ay'la tanışmaya...