Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 32

 

- Blair - 

Mijn vermoeidheid wint het van mijn zorgen om Thomas. Ik hoor nog net Thomas zijn ouders naar bed gaan en dan ben ik in slaap.

Alsof mijn lichaam zich toch onbewust zorgen maak schrik ik weer wakker van de voordeur die dicht gaat. Ik denk even dat ik het geluid in beeld, tot ik voetstappen hoor op de trap. De kamerdeur gaat zachtjes open. Ik rijk naar het nachtkastje om het lampje aan te doen. Thomas schrikt even als het licht aan gaat. Hij had niet verwacht dat ik wakker was. Dat ben ik ook maar half...tot dat...ik het bloed zie op zijn shirt. Hij zit helemaal onder. Zijn wenkbrauw is kapot. Ik spring gelijk op.

'Wat is er gebeurd????' roep ik bijna.

'Shhht, niet m'n ouders wakker maken' probeert hij me te sussen.

'Wat?!? Serieus???' ik loop naar hem toe en probeer zijn T-shirt omhoog te doen om te kijken waar hij gewond is.

'Blair' probeert hij me te onderbreken.

Ik zie niet waar het bloed vandaan komt. Ik begin in paniek te raken, waarom doet hij alsof er niks aan de hand is?

'Blair...het is niet mijn bloed' zegt hij.

'W- wat bedoel je?' stotter ik.

'Ik heb niks...alleen m'n wenkbrauw dan' zegt hij. Ik kijk naar de blauwe plek boven zijn oog en het sneetje wat er zit waar bloed uit komt.

'Moet dat niet gehecht worden?' vraag ik bezorgd.

'Nee, het is maar een schrammetje' zegt Thomas rustig.

'Als het alleen maar een schrammetje was dan zou het niet zo veel bloeden' zeg ik.

'Blair, het is echt niks' zucht hij.

'Kom mee' zeg ik als ik zijn hand pak en hem mee wil nemen naar de badkamer.

'Aaah' zegt hij zachtjes.

Ik kijk naar zijn hand en zie dat zijn knokkels ook helemaal open liggen.

'Kut. Sorry' zeg ik. 'Thomas...Wat heb je allemaal gedaan?' vraag ik bezorgd.

Dan herinner ik me het telefoongesprek wat ik had voor ik ging slapen. 'en wie is Aileen?' voeg ik toe.

'Ik weet niet wat ik moet zeggen Blair...ik weet niet waar ik moet beginnen'

'Laat maar, ik wil eerst dit ontsmetten' zeg ik en dan trek ik hem mee naar de badkamer. 'In die tijd kan je nadenken over hoe je alles gaat uitleggen' zeg ik boos.

Thomas knikt naar me, ook al lijkt het erop dat hij dat met tegenzin doet.

Ik pak een washandje uit de kast en maak het nat met koud water. Als ik het zachtjes tegen zijn wenkbrauw aan druk verkrampt zijn gezicht even.

'Thomas...' zucht ik.

Thomas legt zijn hand op mijn heup en ik krijg gelijk overal kippenvel. Hij haalt mijn hand weg bij zijn wenkbrauw en drukt zijn lippen voorzichtig op de mijne. Alsof hij om toestemming vraagt. Door de vlinders in mijn buik vergeet ik bijna wat ik aan hem moet vragen. Ik trek me terug van de kus, met alle kracht die ik heb. Als hij me nog een keer zou zoenen dan zou ik geen weerstand meer kunnen bieden.

'Thomas...wat heb je gedaan? Je moet het me vertellen' zeg ik als ik zijn knokkels probeer te ontsmetten met een alcoholdoekje wat ik in de EHBO doos heb gevonden.

'Ik...ehm...ik heb gevochten met Drake' zegt hij zachtjes. 'En nog twee andere jongens' voegt hij toe.

'WAT?!?! Waarom?' vraag ik geschokt.

'Niet op die manier...ik doe het soms om gewoon wat snel geld te verdienen. Ik heb nog nooit verloren dus mensen zetten steeds meer in' zegt hij.

Ik sta met mijn mond vol tanden. Hij doet wat?

'Weten je ouders dit?' vraag ik.

Thomas lacht even. 'Wat denk je zelf?' zegt hij

'Nou, als jij elke keer zo thuis komt zou ik wel vragen hebben'

'Normaal word ik niet geraakt...ik was...afgeleid dus Drake had één mogelijkheid om me te raken...'

'Ow' zeg ik. 'Hoe lang doe je dat al?' vraag ik. Ik ben eigenlijk bang voor het antwoord.

'Sinds m'n zestiende' antwoord hij.

'Jezus, je doet dit al drie jaar?' Hoe kan het dat hij in die drie jaar nog nooit erg gewond is geraakt?

'Ja. Het verdient erg goed en ik ben er niet veel tijd aan kwijt. Ik zie het gewoon als een bijbaantje. Je hoeft je er niet zo druk om te maken' zegt Thomas als ik zijn andere knokkels ook schoonmaak.

'Meen je dit? Kijk hoe je eruit ziet. Kijk in de spiegel Thomas. Is dit wat je een normaal bijbaantje noemt???' roep ik bijna.

Hij legt snel een van zijn handen over mijn mond. 'Shh, zachtjes' fluistert hij. Ik kijk hem aan als hij zijn hand nog niet weghaalt.

'Blair, alsjeblieft' fluistert hij. Ik knik naar hem.

'Ga je ermee stoppen als je gaat studeren?' vraag ik.

'Weet ik niet' antwoord hij.

Ik kijk hem ongeloofwaardig aan. 'Serieus?' zeg ik. 'En je denkt dat ik dat oké zou vinden. Dat je af en toe verdwijnt en dadelijk bont en blauw thuis komt?'

'Ik...I don't know...daar heb ik nog niet over nagedacht' zegt Thomas.

Hij lijkt naar woorden te zoeken.

'Ik hoop niet dat je verwacht dat ik het hier ooit mee eens ga zijn' zeg ik terwijl ik naar zijn verwondingen wijs en gebaar.

'Ik weet het niet oké. Het is super easy om zo geld te verdienen' zegt hij ter verdediging.

Ik ben eindelijk klaar met alle plekken ontsmetten maar ik heb al geen zin meer om met hem in een kamer te zijn. Hij snapt niet dat dit niet oké is. Hoe kan hij dat niet begrijpen???

'Misschien moet je er gewoon even aan wennen...' zegt Thomas.

'Oké, leg me dan maar uit wie Aileen is' zeg ik.

Op dat moment ziet Thomas lijkbleek.