Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 96

-Blair-

Ik wil alleen maar dat Thomas me aanraakt. Als vanaf het moment dat hij tegen me aan kwam staan in de kroeg. Het verlangen naar hem is nog nooit zo groot geweest. Ik weet me bijna geen raad meer. Komt dat door de alcohol? De rit in de auto gaat langzaam omdat ik alleen maar aan Thomas zijn hand kan denken die op mijn bovenbeen ligt. Ik krijg het er haast benauwd van.

'Je hebt nog niet genoeg gegeten' zegt Thomas.

Het is niet echt een vraag.

'Ik heb een burger en friet op' zeg ik tegen hem.

'Ja maar Finn zei ook dat je de halve burger had laten staan' zegt hij.

'Oké, ja...nou en. Het was een beetje medium rare maar ik wilde niet moeilijk doen' zeg ik tegen hem.

'Je haat medium rare Blair...' zegt Thomas.

Natuurlijk weet hij dat soort dingen nog steeds.

'We gaan eerst nog wel even wat te eten halen. Waar wil je heen? Pasta of een goeie burger' vraagt hij.

'Doe maar een burger. Ik denk dat alle andere tentjes allang dicht zijn' zeg ik.

'Oh ja...shit. Het is al bijna drie uur' zegt Thomas.

Ik heb ook helemaal niet doorgehad dat de tijd zo snel is gegaan. We rijden naar de dichtstbijzijnde Mac.

'Wil je binnen zitten of zullen we afhalen. Dan eten we gewoon in de auto' zegt Thomas.

'Ja doe maar in de auto. Ik eh...ben nog te dronken om ergens binnen te gaan eten' zeg ik beschaamd.

'Waarom heb je eigenlijk zo veel op Goudlokje?' vraagt Thomas terwijl hij richting de drive through gaat.

'Gezeik thuis. Maar daar wil ik het nu niet over hebben' maak ik duidelijk.

'Oké, als je dan beloofd nu goed te eten' zegt hij.

'Ik heb helemaal niet zoveel honger' zeg ik.

'En toch wil ik dat je een heel menu op gaat eten' zegt hij.

Ik rol met mijn ogen.

'Weet je al wat je wilt?' vraagt Thomas al we bijna aan de beurt zijn.

'Kies maar wat' zeg ik tegen hem.

Tot mijn verbazing weet hij ook nog het menu uit zijn hoofd wat ik altijd bestel. Om de een of andere reden gaan er kriebels door mijn buik als ik me dat bedenk.

We parkeren de auto op de parkeerplaats van de Mac en dan pakt Thomas de tas met eten uit.

'Hoelang blijf je nog bij je moeder denk je?' vraagt Thomas.

'Ik eh...ik loop al te veel achter. Ik kan het jaar niet meer halen dus met de directeur heb ik besloten om een tussenjaar te nemen. Mijn kamer blijft beschikbaar voor wanneer ik terug kom. Dus eh...tot die tijd blijf ik denk ik hier. Als ik dat zolang uithoud met mijn moeder...wat ik eigenlijk niet verwacht. Hoe dan ook zal ik mijn eigen plan wel trekken' zeg ik terwijl ik een hap neem van mijn burger. Shit zeg. Op het moment dat ik begin te eten merk ik pas hoeveel honger ik heb. Ik prop van alles in mijn mond. Een hap van mijn burger, friet met saus, een slok milkshake. Tot ik Thomas hoor lachen. Ik kijk hem met volle mond aan.

'Wat?' probeer ik met volle mond te zeggen. Niet alsof hij me nooit zo heeft zien eten.

'Niks' lacht hij. 'Je bent schattig. Ik heb dit gewoon gemist'

Ik kijk hem nog even aan zonder iets te zeggen.

'Je bent op je gemak bij mij. Dat vind ik fijn' zegt hij.

'Ik ook' antwoord ik terwijl ik er nog meer frietjes bij prop.

'Dus toch wel honger?' lacht hij waarna ik ja knik.

Thomas gooit alles in de vuilnisbak voor we weer weggaan. Ik begin best wel moe te worden, ik heb alleen echt geen zin om naar huis te gaan.

'Thomas?' vraag ik.

'Hmm?'

'Kan ik...misschien ehh...bij jou slapen?' vraag ik voorzichtig.

Ik wil het niet ongemakkelijk maken. Ik weet niet waar hij op gerekend had. Dat hij me gewoon thuis wilde afzetten ofzo.

'Daar ging ik al van uit' antwoord Thomas. 'Ik had beloofd om te komen om je zaterdag te knuffelen weet je nog? Dus, ik vind het niet erg als we dat een nachtje eerder doen' zegt hij.

Kut. Ik bloos als ik eraan terugdenk. Of...nou ja...blozen. Volgens mij wordt ik gewoon knal rood.

'Je gaat toch niet zeggen dat je dat vergeten bent toch, want ik keek er naar uit' plaagt Thomas me.

Ik schud mijn hoofd. Hoe zou ik dat nou kunnen vergeten.

'Nog bedankt voor het shirt' zeg ik tegen hem. 'Maar...hoe heb je dat daar eigenlijk gekregen?' Ik vraag me dat al de hele tijd af.

'Ik eh...had gevraagd of mijn moeder die kon brengen' zegt hij.

Oké. Nu ben ik nog roder.

'Vond ze dat niet raar?' vraag ik.

Thomas haalt zijn schouders op. 'Ze weet dat het niet zo goed gaat de laatste tijd, dus ze begrijpt ook dat je soms behoefte kan hebben aan iets wat bekend is voor je. Maak je daar alsjeblieft niet druk om' zegt hij.

'Het is heel lief van je moeder dat ze dat gedaan heeft. Ik was er echt heel erg blij mee. Ik voel me de laatste tijd...gewoon...alleen ofzo denk ik. Dat klinkt waarschijnlijk super overdreven maar ik weet niet hoe ik het anders kan omschrijven' zeg ik.

'Ik vind het helemaal niet raar of overdreven. Je bent een belangrijk iemand verloren. Alles is weer anders, je woont weer tijdelijk bij je moeder terwijl je in de stad je eigen leven had opgebouwd. Dan is het volgens mij heel natuurlijk om je alleen te voelen'

Thomas legt zijn hand weer op mijn been waardoor ik gedachten krijg waar ik me voor zou moeten schamen. Hij maakt zoveel in me los. Het enige waar ik op dit moment aan kan denken is hoe goed seks met hem voelde...en dat we straks in hetzelfde bed slapen.