Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 154

-Blair-

Als ik me afdroog hoor ik Mase praten. Volgens mij is hij aan de telefoon. Dankzij het warme water ben ik eindelijk weer een beetje wakker. Ik ben vergeten kleding mee te nemen voor het douchen...Ik sla de handdoek om en zorg dat die zo goed mogelijk vast zit. Dan doe ik de deur open en zie ik Mase in de keuken staan. Hij hangt net de telefoon op en zijn blik gaat over me heen. Omdat het me een beetje nerveus maakt probeer ik weg te kijken.

'Je kan erbij als je moet douchen' zeg ik tegen hem.

Mase loopt zonder iets te zeggen naar me toe.

'Koffie staat klaar. Ontbijt staat in de oven. Daar moet je nog even op wachten, ik zal in de tussentijd douchen' zegt hij als hij voor me staat.

In al die tijd heeft hij geen kleding aangedaan. Hij loopt nog steeds rond in zijn boxer, waar mijn lichaam veel te heftig op reageert. Mase zet nog een stap naar voor waardoor ik automatisch een stap naar achter zet terwijl ik mijn handdoek probeer vast te houden. Voor ik het weet sta ik met mijn rug tegen de muur aan.

'Ga je maar snel aankleden. Als je die handdoek straks nog om heb weet ik niet of ik me nog in kan houden' zegt Mase als zijn blik me gevangen houd.

Ik kan niks zeggen, ik kan alleen ja knikken terwijl gedachten en fantasieën door mijn hoofd schieten.

Pas als Mase de badkamer deur achter zich dichttrekt kan ik weer ademhalen, en een soort van nadenken. Ik loop eerst naar de slaapkamer om kleding aan te doen. Het wordt een felgroene body met een zwart rokje. Dat is het enige wat ik zo snel mee heb kunnen pakken. Als ik in de spiegel kijk ben ik erg tevreden over mijn outfit. Het is comfortabel, niet overdreven bloot. Gewoon precies goed voor het lekkere weer. Als ik me aangekleed heb volg ik de geur van koffie naar de keuken toe. Mase had al een mok voor me klaargezet die ik vol schenk. De koffie ruikt heerlijk. Volgens mij heeft hij het net echt vers gemaakt. Als in bonen vers. Het ruikt zo lekker. Bij de eerste slok ben ik al tevreden dat ik er niks van melk en suiker in heb gedaan. Sommige koffie moet je zonder iets erin drinken zodat je hem kan waarderen.

Ik lach door mijn eigen gedachten.

'Ik heb nog nooit een koffie iemand zo zien laten lachen' zegt Mase in de opening van de badkamer.

Ik schrik op uit mijn gedachten en kijk naar hem op. Zodra ik dat doe merk ik dat dat een hele foute keuze was want nu ben ik niet meer in staat om te praten. Mase zijn haar is nog vochtig en de handdoek zit laag om zijn heupen heen.

Mijn hartslag versnelt en ik merk dat ik ongemakkelijk om me heen probeer te kijken zodat ik niet zo naar hem staar. Aan zijn lach hoor ik dat hij het door heeft. Hij komt naar me toe en even weet ik niet waar ik het zoeken moet. Waarom kan ik mezelf niet onder controle houden bij hem? Wat is er mis met me?

'Lekker?' vraagt Mase als hij naast me staat en nog een kop inschenkt.

'Hmmh' zeg ik, mijn antwoord slaat niet geheel op de koffie als ik eerlijk ben...

Ik zet de mok aan mijn mond en adem de koffiegeur in. Dit is gewoon mijn tactiek als ik niet weet waar ik moet kijken of wat ik moet zeggen. Ik neem een grote slok.

'Ik zal me ook maar aan gaan kleden' zegt Mase na nog een slok koffie.

'Goed plan' zeg ik iets te snel.

'Dan kan jij ook weer normaal je koffie drinken in plaats van die mok aan je gezicht te laten plakken' grijnst hij naar me.

'Nouuuu zeg' zeg ik als ik mijn mok neerzet en hem boos aankijk. 'Dat kan ik zo ook wel hoor' zeg ik als ik hem demonstratief aan blijf kijken.

'Ja?' vraagt hij als hij terug staart naar me. Mase bijt zacht op zijn onderlip. Ik probeer er niet naar te kijken.

'Jij doet dit gewoon expres' zeg ik.

'Misschien' antwoord hij.

Ik leun tegen het aanrecht aan en probeer niet naar hem te kijken. Ik hou het aardig goed vol tot hij voor me komt staan en zijn armen aan weerszijden van mij op het aanrecht plaatst. Nu kan ik geen kant op.

'Alles oké?' vraagt hij als hij me met die verdomde grijns aankijkt.

'Ja hoor helemaal prima' zeg ik. Ik vervloek mezelf omdat ik merk dat mijn stem hoger klinkt dan normaal.

'En nu?' vraagt Mase als hij dichter tegen me aan komt staan waardoor ik zijn adem op mijn huid voel.

'Nog steeds' zeg ik hardop ademend.

'Zeker weten?' vraagt hij als hij mijn hand pakt en die op zijn borstkas legt. Hij verplaatst mijn hand met de zijne er boven op zachtjes naar beneden richting zijn buik.

Als ik wakker schud uit mijn verbazing en hem aankijk zie ik dat hij een voldane blik op zijn gezicht heeft.

Te voldaan.

Dus geef ik hem een duwtje naar achter. 'Ga je nou maar aankleden, anders ben ik veel te laat thuis' zeg ik.