Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 33

- Thomas - 

Stil loop ik achter haar aan naar mijn slaapkamer. Ik denk niet dat ik me hieruit kan lullen en ik weet niet wat Ailleen allemaal heeft gezegd. Godverdomme. Ik had mijn telefoon in mijn zak moeten laten in plaats van hem aan haar te geven. Blair gaat op mijn bed zitten en kijkt naar me. Ik ga naast haar zitten. Mijn hart begint sneller te kloppen. Ik begrijp niet goed waarom maar ik voel me bang. Ik weet niet wat ze gaat doen als ze boos wordt. Gaat ze dan naar huis? Kan ze nog naar huis? Ik wil helemaal niet dat ze weggaat. Als ze dat doet ga ik me alleen maar meer zorgen om haar maken. Vooral als ze bij haar ouders zou zijn.

'Thomas?' vraagt ze nog een keer zachtjes.

'Ik wilde het je vertellen. Ik wist alleen nog niet wanneer. Over het vechten en alles...' zeg ik voorzichtig. Ik probeer haar hand vast te pakken maar als snel trekt ze hem weg.

'Je hebt nog steeds geen antwoord gegeven op mijn vraag' zegt ze. Haar stem trilt. Volgens mij wordt ze emotioneel en ik heb geen idee wat ik moet doen. Ik wil haar vastpakken en zeggen dat alles goed is, maar ik ben degene die dit gevoel bij haar veroorzaakt.

'Thomas, wie was dat meisje dat je telefoon opnam? En waarom had ze jouw telefoon überhaupt?' vraagt Blair terwijl haar ogen me doordringend aankijken.

Ik zou nooit tegen haar kunnen liegen. Ik heb het gevoel alsof ze dwars door me heen kan kijken.

Ik weet niet goed wat ik moet zeggen. Ik moet haar uitleggen wie Aileen is maar ik wil haar geen pijn doen.

'Ze had mijn telefoon omdat ik moest vechten tegen Drake. Ik wilde niet dat mijn telefoon kapot zou gaan dus ze bood aan om hem veilig te houden voor me' begin ik uit te leggen.

'En hoe ken je haar dan?' vraagt Blair.

Ze vraagt het op een manier waarbij het al lijkt alsof ze weet dat het antwoord haar pijn gaat doen.

'Ik ken Aileen al een tijdje. Ze is een jaar ouder dan ik en ze was al op die feestjes vanaf de eerste keer dat ik daar heen ging om geld te verdienen'

'Feestjes?' vraagt Blair verbaasd.

'Ja, het is meestal een feest en het vechten is onderdeel van de avond. Mensen kunnen dan inzetten. Het is als een soort gokken, alleen gok je dan op wie het gevecht gaat winnen' leg ik uit.

'Drink je dan ook?' vraagt ze met een bezorgde blik op haar gezicht.

'Ik drink nooit voordat ik een gevecht heb' zeg ik. Ik wilde ten alle tijden voorkomen dat ik geld zou verliezen omdat ik verloren had door één of twee biertjes te veel.

'En daarna?' vraagt Blair.

'Daarna soms wel. Dit keer niet. Ik wilde gewoon weer terug naar huis komen. Naar jou. Vroeger bleef ik wel eens langer en dan was het gewoon als elk ander feest'

'Is Aileen ooit je vriendin geweest?' vraagt ze met grote ogen.

'Nee. Ik had al gezegd, ik heb nooit echt een vriendin gehad' antwoord ik. Ik weet dat dit niet haar vraag helemaal juist beantwoord maar ze durft niet te vragen wat ze echt wilt weten.

'Er is wel eens wat tussen mij en Aileen gebeurt. Meerdere keren...' zeg ik voorzichtig. 'Het is nooit serieus geweest, althans niet voor mij. Ik heb haar altijd duidelijk gemaakt dat ik geen gevoelens voor haar had en zij vond dat altijd oké. Maar vandaag was ze ineens pissig omdat ik naar huis ging. Drake had haar over je verteld en dat zat haar niet lekker. Maar ik heb haar duidelijk gemaakt hoe het is en dat alles wat er gebeurde voordat ik met jou was nu verleden tijd is'

Blair lijkt diep in gedachte.

'Als je iets wilt vragen er over dan vind ik dat niet erg' zeg ik in een poging om haar op haar gemak te stellen. Ik weet dat het ongemakkelijk moet zijn voor haar.

'Wat ehh...wat is er dan...tussen jullie gebeurt?' vraagt ze.

'Het gebeurde altijd alleen maar als we aardig wat ophadden, daarmee probeer ik te zeggen dat het nooit iets voor me betekend heeft. Maar...ja...we hebben wel eh...seks gehad en ehh dingen bij elkaar gedaan'

Blair kijkt me aan. Al lijkt ze niet perse verbaasd.

'Was zij...de eerste?' vraagt ze voorzichtig.

Ik schud zachtjes mijn hoofd. Ik hoop niet dat zie slecht over me gaat denken hierdoor. Misschien als ik had geweten dat ik ooit echt iets met Blair zou krijgen...dan had ik gewacht. Dan had ik niet eens naar andere om gekeken. Al dacht ik sowieso wel vaak aan Blair als ik alleen was. Het eerste meisje waar ik wel eens wat mee deed was er van de een op de andere dag klaar mee omdat ik haar per ongeluk Blair had genoemd. Die keer nadat ik Blair in dat raam had zien staan in die lingerie kon ik nergens anders meer aan denken. Ik kon het niet helpen.

'Ze was de tweede' zeg ik.

'Maar je was niet verliefd op ze? Op allebei niet?' vraagt ze alsof het heel fout is dat ik dat niet was. Is het dat ook?

'Nee'

'Waren zij wel verliefd op jou?' vraagt ze belangstellend.

'Weet ik niet. Ik dacht dat Aileen dat nooit was maar die ging vanavond ineens moeilijk doen. Dus ik snap echt niks meer van vrouwen.'

Blair staart even voor zich uit. Ik weet totaal niet waar ze nu aan denkt. Ik maak me zorgen om de blik die ik zie terwijl dat natuurlijk niet precies zegt wat ze denkt...

'Zit het je dwars?' vraag ik.

'Wat?'

'Gewoon...alles. Het vechten. Aileen. Dat ik met twee meiden seks heb gehad terwijl ik niet verliefd was'

'Ik weet het niet. Ik had niet echt bepaald gedacht dat je nog maagd was ofzo. Ik bedoel kijk naar je...' zegt Blair. Op het moment dat ze die laatste woorden uitspreekt zie ik dat haar wangen rood worden. Dat had ze liever niet hardop gezegd.

'Maar het vechten vind ik wel een naar idee. Gewoon dat je iets kan overkomen weet je. En dat die Aileen er altijd bij is vind ik ook niet echt een leuk vooruitzicht. Ik...ik weet gewoon niet of ik dit allemaal trek' zegt Blair als ze haar schouders ophaalt en snikt.

Kut. Dit was precies waar ik bang voor was.