Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 88

-Thomas-

Ik ben zo'n idioot. Ik wilde het niet ongemakkelijk maken...maar ik kon me weer niet inhouden. Terwijl dit totaal niet het moment is waarop ik dit soort stappen moet maken richting haar. Ik hoop gewoon dat ik niet nu al iets verpest heb.

'Goedemorgen' zegt mijn moeder als ze me beneden ziet komen. 'Hoe gaat het met haar?' vraagt ze direct.

'Hoofdpijn' zeg ik. 'En ze heeft geen idee wat er gister allemaal gebeurt is'

'Dat verwachtte ik al' zegt mijn moeder. 'Ik heb vitamine c bruistabletten en paracetamol klaar liggen. Zet jij de koffie maar'

'Dankjewel mam' zeg ik.

'Lieverd...' begint mijn moeder nieuwsgierig.

'Ja?' zeg ik als ik haar vragend aankijk.

'Is er nog iets tussen jullie gebeurt gister?'

'Wat? Mam...nee. Natuurlijk niet. Dat zou ik nooit doen als ze zoveel op heeft' zeg ik verbaasd dat ze überhaupt deze vraag stelt.

'Oké, maar stel ze zou niet zo veel op hebben...zou je dan willen dat er iets gebeurt was?' vraagt ze door.

'Mam...Wat wil je me nou eigenlijk vragen?' zeg ik tegen haar. Ik heb liever dat ze gewoon straight to the point is.

'Heb je nog gevoelens voor haar?' vraagt ze.

Ja. Natuurlijk heb ik dat nog.

'Mam...' begin ik.

'Kan je het niet voor één keer eerlijk toegeven?' vraagt mijn moeder.

'Ik hou van haar oké...en dan gaat nooit meer verdwijnen ben ik bang' zeg ik.

'Misschien moet je dat tegen haar vertellen' zegt mijn moeder.

'Dit is echt niet het juiste moment daarvoor' zeg ik tegen haar.

'Jongen...juiste momenten bestaan niet. Je zal vanzelf bevinden dat je daar altijd op zal zitten te wachten' zegt mam.

'Oké, maar dit is even een extreem geval waar het echt niet een goed moment is nu mam' zeg ik.

Mijn moeder pakt een dienblad en zet alles erop voor me.

Wanneer ik weer bij mijn slaapkamer kom zie ik dat Blair weer in slaap is gevallen. Ze zal ontzettend moe zijn geweest.

'Dag schone slaapster' zeg ik als ik met het dienblad op het bed ga zitten.

Blair wordt wakker van mijn stem en wrijft in haar ogen. Ze kijkt even verward maar daarna is ze goed wakker.

'Ik heb koffie en vitamine c' zeg ik 'Oh en paracetamol' voeg ik nog toe.

'Wat een romantisch ontbijt op bed' lach ze naar me.

'Ja ik wil niet overdrijven maar ik ben best een goeie jongen' lach ik terug.

Mijn moeder weet Blair over te halen om te blijven voor het avondeten. We eten kaasfondue en ik weet dat het een van haar lievelings maaltijden is. Dus veel overhalen was er eigenlijk niet voor nodig. Dat moet ik onthouden. Het woord kaasfondue hoeft maar te vallen en je hebt Blair's aandacht.

Ze is zo verdomde schattig soms. Ik kijk naar haar terwijl ze een druif op haar vorkje prikt.

'Ik snap nog steeds niet hoe je ooit op het idee bent gekomen om druiven in je kaasfondue te doen' zeg ik tegen haar.

'Het is gewoon super lekker hoor. Je weet niet wat je mist' zegt Blair.

'Precies, zoiets kan je niet zeggen als je het nog nooit hebt geprobeerd' staat mijn moeder haar bij.

Blair haalt haar met kaas bedolven druif uit de pan en steekt het stokje naar me uit.

'Nah, echt niet' zeg ik.

'Doe niet zo bang' plaagt Blair me.

Ik zucht. 'Vooruit dan maar' zeg ik als ik de druif van haar vorkje af hap.

Shit. Het smaakt eigenlijk best prima. Ik had echt verwacht dat dit super goor zou zijn.

'Oké, misschien neem ik mijn woorden terug' zeg ik.

Blair klapt vrolijk in haar handen.

'Ochjeej, nog zo'n overstapper' zucht mijn vader.

'Eigenlijk moet jij het ook proeven George' zegt mijn moeder.

'Nee hoor. Ik hou het gewoon bij vlees en brood' zegt hij tegen mijn moeder.

'Mannen' zucht mijn moeder.

Blair drinkt nog wat thee met ons mee. Als ik de keuken net binnenloop als ze in gesprek is met mijn moeder hoor ik dat ze zich verontschuldigd voor gister.

'Je hoeft geen sorry te zeggen Blair' zeg ik tegen haar.

'Precies' beaamd mijn moeder.

'Nee. Dat moet wel. Dit was niet normaal.. Ik had nooit zoveel moeten drinken en het spijt me echt dat ik daardoor hier terecht ben gekomen' zegt ze.

'Ik vond het fijn om je even te zien meis' zegt mijn moeder. 'Ook al is het door zware omstandigheden'

Mijn moeder knuffelt haar. Als ik dat zie merk ik hoe groot mijn behoefte is om dat ook te doen. Ze is als een verslaving voor mee. Als ik haar weer eventjes tegen me aan heb gevoeld dat wil ik niks anders meer dan dat. Ik weet dat dit niet het moment is. Ik moet dit uit mijn hoofd gaan zetten. Over drie dagen moet ik weer gewoon terug voor een nieuwe schoolweek. Ik moet me focussen om mijn toetsen en op mijn werk. Blair moet tijd krijgen om te focussen op zichzelf.