Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 105

-Thomas-

Blair zit de hele dag aan mijn hoofd. Zeker na het app gesprek van gister. Ik kon het niet laten...en ik moest er daarna iets aan doen. Ik denk altijd aan haar. Altijd.

Een paar dagen later sta ik al vroeg op, op zoek naar koffie. Als ik beneden kom zie ik Jack al in de keuken zitten. Een van mijn huisgenoten. Hij is nooit vroeg op. Als er een college is voor twaalf uur dan gaat hij gewoon niet. Dit moet vast te maken hebben met Lara. Dat is het buurmeisje van Blair, ze gaat wel eens mee als we iets doen met z'n alle. Er is iets gaande tussen Jack en Lara. Dan kan niet anders. Lara vertelde het gister per ongeluk toen we elkaar leerde kennen. Ze is erg aardig en lief. Een beetje onschuldig. Ze doet me denken aan hoe Blair vroeger was. Ik zou denken dat Jack niet goed voor haar zou zijn...maar ik heb nog nooit zo zien reageren op iemand. Ik zweer nog steeds dat er hier iets in het water zit waardoor iedereen in dit huis hopeloos verliefd wordt. Als het zelfs gebeurt bij Jack dan weet ik het zeker.

'Morgen' zeg ik.

Jack negeert me zo'n beetje. Meestal moet je niet met hem praten tot na de derde kop koffie. Natuurlijk vind ik het extra leuk om hem te pesten.

'Dus, die Lara...' begin ik.

'Als je er maar niet aan denkt' waarschuwt hij me.

Ik moet hardop lachen. Dat is overduidelijk.

'Damn. Dus ze is al bezet?' zeg ik.

'Het...het is een beetje ingewikkeld oké. Hou je mond erover' zegt Jack.

Ik doe mijn best om mijn lach in te houden maar ik ben niet erg succesvol. Als Jack me nog bozer aankijkt verzacht ineens zijn blik. Ik volg zijn ogen en zie Lara binnenkomen.

'Goeiemorgen' zeg ik vrolijk als ze binnenkomt.

'Hey, Goeiemorgen' zegt ze terug.

Jack schenkt gelijk koffie in voor haar.

'Ik kan me niet heugen dat ik jou ooit zo vroeg beneden heb gezien man' zeg ik om Jack te jennen.

'Als je koffie wilt zal je toch wat aardiger moeten doen' zegt Jack.

Ik moet lachen.

Mijn telefoon trilt een paar keer. Ik kijk naar het bericht. Het is Blair. Haar moeder gaat weer uit met die klootzak dit weekend. Die vrouw die wrijft het er behoorlijk in. Het lijkt serieus alsof ze het doet om Blair te zieken. Blair is het gesprek met haar moeder aangegaan van de week. Ze heeft gevraagd of die man wat minder vaak in hun huis kan zijn maar het had nul effect. Daarom hebben we nu afgesproken dat ze vaker bij mijn ouders terecht kan. Dat had mijn moeder al voorgesteld. Blair dacht dat ik het erg zou vinden dus wachtte ze nog. Mijn moeder appte me erover omdat ze die man weer zoveel bij het huis zag. Ik heb gelijk gezegd dat het mij niet uitmaakte. Dat het voor mij zelfs geruststellender was als ze bij mijn ouders was in plaats van bij haar eigen moeder.

'Is er iets met Blair?' vraagt Lara.

'Wie?' vraagt Jack.

'Ja. Ik ehh...komend weekend is haar moeder weg, omdat ze een of andere nieuwe kerel heeft leren kennen. Dus dat valt niet goed bij Blair natuurlijk.'

'Nee, begrijpelijk. Hoe lang is het geleden dat ze afscheid heeft moeten nemen van haar vader...ik snap dat ze er boos om zal zijn' zegt Lara.

'Ja, het is echt maar iets van een maand of twee/drie. Ik weet het niet precies' antwoord ik.

'Je maakt je zorgen als ze dit weekend alleen is?' vraagt Lara.

Ik knik. Ik weet dat ze bij mijn ouders terecht kan maar Blair stond erop dat mijn ouders het weekend voor hen zelf zouden hebben. Doordeweeks slaapt ze bij mij thuis maar in het weekend slaapt ze bij haar moeder.

'Waarom nodig je haar niet uit? Dan kan ze desnoods met ons mee uit gaan. Misschien vindt ze het ook fijn om even met andere meiden te praten' stelt Lara voor.

'Reede is niet zo happig om andere meiden hier te mogen laten slapen' zeg ik. Ik ga haar niet uitnodigen als ik geen slaapplek voor haar heb.

'Nou en, dan is ze vanaf nu een vriendin van Jess, Denise en ik. Ik praat wel met Jess. Die zal hem vast wel kunnen overhalen' lacht Lara.

Jess kan alles voor elkaar krijgen bij Reede. Dat is een pressiemiddel wat ik moet gaan onthouden.

'Ik zal het aan haar vragen. Dankjewel' zeg ik. Ik denk dat ze dat wel leuk zal vinden.

Ik bel haar dezelfde dag nog.

'Hey' zeg ik.

'Hey, is er iets?' vraagt ze gelijk

'Nee. Mag ik je niet zomaar bellen?' lach ik.

'Meestal bellen we alleen als er iets aan de hand is. Maar gewoon mag je ook bellen hoor' zegt ze vrolijk.

Het doet me goed om haar in een vrolijke bui te horen. Het slapen bij mijn ouders doet haar goed. Mijn moeder appt me elke dag over hoe gezellig ze het vind.

'Ik had een vraagje' zeg ik.

'Oké, en dat is?'

'Wil je dit weekend misschien hierheen komen?' vraag ik.

'Wat bedoel je?' vraagt ze.

Ik hoor aan haar reactie dat ze zo iets niet had verwacht.

'We gaan dit weekend uit met z'n alle en ik dacht dat het misschien leuk was als je mee ging. Wat vrienden van hier vroegen of je het leuk zou vinden om mee te gaan' leg ik uit.

'Heb je je vrienden over mij verteld?' vraagt ze.

'Ja. Blair...we kennen elkaar zo lang. Reede weet nog wie je bent van vroeger. Alle gasten hebben hier nu vriendinnen en die zijn allemaal erg nieuwsgierig. Dus ik had gewoon verteld over dat wij al heel lang vrienden zijn enzo'

'Oh. Op die manier' zegt Blair.

Kut. Heb ik het verkeerd gezegd? Ik wilde niet gelijk zeggen dat ik de waarheid over mijn gevoelens besproken heb met Lara.

'Ik ga wel mee' zegt Blair.

'Echt?' vraag ik verbaasd.

'Sure. Kan ik dan wel bij jullie slapen?' vraagt ze.

'Ja, je kan bij mij op de kamer. Er zijn ook logeerkamers...maar i don't know. Ik vind het fijner als je gewoon bij mij slaapt' zeg ik.

'Oké' zegt ze.

Niet lang daarna hangen we op. Ik kijk nu al uit naar het weekend.