Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 165

-Thomas-

Even lijkt het alsof we allemaal niet bewegen. Blair zakt door haar knieën en begint het glas op te rapen.

'Kom maar, ik doe het wel' zeg ik tegen haar als ik bij haar op de grond zak.

'Nee, het lukt wel' zegt ze.

'lieverd, we helpen je wel' zegt mijn moeder die keukenrol pakt voor de wijn.

Ik probeer Blair aan te kijken terwijl ze de scherven in haar hand verzameld. Ik voel gelijk een al te bekende spanning tussen ons.

'Shit' zegt Blair wanneer ze het glas wat ze in haar handen heeft weer laat vallen. Haar hand begint gelijk te bloeden.

'Laat maar liggen' zeg ik. 'Ik ruim het zo op, we gaan dit eerst oplossen' zeg ik tegen Blair.

Ik pak haar vast bij haar pols en trek haar overeind. Ze probeert zich heel even los te krijgen maar zodra ik haar steviger vast houd laat ze het en volgt ze me mee naar boven.

In de badkamer pak ik de verbanddoos.

'Kom hier' zeg ik tegen haar. Ik pak haar hand vast en kijk waar het bloed vandaan komt. Het komt van de bal van haar hand. Ik zet de kraan aan en wacht even tot het water lauw is. Al die tijd laat ik haar pols niet los. Wanneer het water de juiste temperatuur is spoel ik haar hand schoon onder de kraan.

'Auw' zegt ze zo zachtjes dat ik het bijna niet kan horen.

'Doet het veel zeer?' vraag ik geschrokken.

Ze schudt haar hoofd. Als het wel veel zeer deed zou ze het niet toegeven, ik ken haar wel beter dan dat. Ik dep de wond een beetje droog met een schone doek.

'Dit kan even prikken' zeg ik als ik de wond ontsmet. Haar gezicht vertrekt een beetje maar ze zegt niks.

Ik doe een stukje vaseline gaas op de wond zodat het niet aan het verband gaat plakken en daarna verbind ik het voor haar.

'Nu denkt iedereen dat ik bijna dood ben gegaan als ze naar me kijken' zegt ze al ze kijkt naar het resultaat.

'Geloof me, dat is niet wat mensen zullen denken als ze naar je kijken' zeg ik tegen haar. Ik neem haar in me op. Hij blonde haar golft als goud over haar schouders heen en complementeert haar gezicht. De gouden jurk die ze draagt lijkt alsof het een handschoen is voor haar, perfect op maat. De achterkant van de jurk is helemaal open en wordt bij elkaar gehouden door wat touwtjes die elkaar in het midden kruisen, in dezelfde kleur als de jurk zelf. Ze is adembenemend.

'Ow' zegt Blair wanneer ze me met grote ogen aankijkt.

'Wat denken ze dan?' vraagt ze voorzichtig.

'Dat je er prachtig uitziet' zeg ik.

Ze krijgt een speelse glimlach om haar lippen.

'Ik kan alleen maar hopen dat ze daardoor niet dezelfde gedachten krijgen als ik' zeg ik. Ik kan het niet laten. Ik bedoel...kijk naar haar.

'Thomas!' zegt ze bozig.

Ik weet dat ze er niet echt boos om is. Ik merk het aan haar hele lichaam. Ik kan haar lichaamstaal lezen alsof het woord voor woord geschreven is.

Ik weet dat we eerst moeten praten. Maar hoe begin ik over alles wat er gebeurd is zonder dat zij het doet.

'Het is fijn om je weer te zien. Ik heb je gemist' zeg ik.

Ik hoop dat Jess gelijk heeft, dat het helpt als ik eerlijk ben tegen haar.

Ze knikt naar me. 'Ik heb jou ook gemist' zegt ze tegen me.

Ze zegt het zachtjes maar ik hoor haar luid en duidelijk.

Blair zucht.

'Wat is er?' lach ik.

'Voelt het voor jou ook zo raar? Bijna ongemakkelijk' vraagt ze.

'Pff, alsof je het nooit zou zeggen' zeg ik tegen haar als ik eindelijk een beetje begin te ontspannen.

Ze lacht even. Ik kan alleen maar naar haar lippen kijken. Het is alsof ik er naar toe getrokken wordt. Ik weet dat ik dit nu niet moet doen dus ik probeer op mijn wang te bijten om te voorkomen dat ik een stap zet die ik niet meer terug kan nemen. Het zou echt weer wat voor mij zijn om dit met een ondoordachte actie te verpesten.

'Ben je er nog?' lacht Blair als ze even met haar hand voor mijn ogen zwaait.

'Oh. Ehh...shit. Sorry. Ja' zeg ik.

'Waar dacht je aan?' vraagt ze.

'Niks' antwoord ik. Aan haar gezicht zie ik dat ze teleurgesteld is met dat antwoord.

'Niet iets wat ik hardop moet zeggen, of moet uitproberen nu' zeg ik.

Ze kijkt even weg, maar net voordat ze dat doet zie ik een glimlach om haar lippen.

'Zullen we naar beneden gaan?' vraagt ze. 'Ik zou je moeder nog helpen met wat dingen klaarmaken voordat iedereen komt'

'Ja dat is goed. Blijf je de hele avond? Ik zou graag nog even met je willen praten' zeg ik tegen haar.

Als ze niet gelijk antwoord geeft begint mijn hart veel te snel te kloppen.

'Ehm, ja. Ik denk dat dat wel kan' zegt ze.

'Dankjewel Blair' zeg ik tegen haar.

Fuck ik heb haar echt zo erg gemist.

Zonder dat ik het door heb sla ik mijn armen om haar heen en trek haar tegen me aan. Ze past zo perfect in mijn armen.

'Sorry' zeg ik tegen haar oor aan.

'Geeft niet. Ik heb jouook gemist' zegt ze tegen mijn borst aan.