Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 163

-Blair-

Het verbaasd me dat ik überhaupt wat heb kunnen slapen vannacht. Om elf uur wordt ik wakker omdat mijn telefoon gaat. De meiden videobellen me. Ik ga recht zitten en wrijf de slaap uit mijn ogen. Eigenlijk wil ik niet opnemen nu maar ze zijn zo aardig voor me geweest dat ik het niet eerlijk vindt naar hun als ik hun negeer.

'Goeiemorgen' zeg ik als ik opneem. Ik probeer een glimlach op m'n gezicht te toveren.

'Oh shit, hebben we je wakker gebeld?' vraagt Denise.

'Ohnee, sorry!' zegt Jess.

'Nee, nee het is geen probleem. Het wordt tijd dat ik weer een beetje rond een normale tijd gaat opstaan dus eigenlijk helpen jullie me alleen maar' lach ik naar hun.

'Hoe is het nu met je?' vraagt Lara.

'Ja, het gaat wel. Ik ben nog steeds fucking confused maar dat heb ik ook aan mezelf te danken' zeg ik eerlijk.

'Mase bedoel je?' vraagt Denise.

'Hmmh' zeg ik.

'Heb je hem nog gesproken?' vraagt Jess.

'Hij is een soort van blijven slapen toen hij me naar huis bracht maar ik had die nacht een hele erge nachtmerrie. Toen begon ik te huilen en hij was erg lief maar ik heb gezegd dat dit niet het goede moment is. Dat ik in de war ben. En...sindsdien heb ik hem niet meer gesproken. Hij heeft me wel wat berichten gestuurd' zeg ik.

'Ach lieverd...' zegt Lara. 'Het komt allemaal goed oké' zegt ze.

'Heb je Thomas nog gesproken?' vraagt Jess.

Ik schud mijn hoofd.

'Hij is namelijk net vertrokken om naar huis te gaan, dus we wilde je even waarschuwen' zegt Denise.

'Ik weet het. Ik ben uitgenodigd voor het feest van zijn ouders vanavond' zeg ik.

'Ga je erheen?' vraagt Denise terwijl ze grote ogen opzet.

'Ik weet het niet. Ik vind het moeilijk om hem weer te zien. Ik heb ook geen idee hoe hij zich voelt. Ik heb totaal niks van hem gehoord. Ik heb een beetje het gevoel alsof het hem helemaal niks boeit'

'Nou wij weten wel wat anders' zegt Denise.

'Huh? Wat?' vraag ik.

'Het is zeker niet dat het hem niks boeit schat' zegt Jess. 'Hij gaat er zo'n beetje kapot van. Reede heeft hem meerdere keren tegen moeten houden om niet naar je toe te komen en je de ruimte te geven die je nodig hebt'

'Je vergeet het stuk waarbij hij voor de deur begon te huilen waar we allemaal bij waren' zegt Denise.

'Meen je dat?' vraag ik verbaasd. Dat klinkt totaal niet als Thomas. Hij verbergt altijd al zijn gevoelens. Ik kan me niet voorstellen dat dat echt gebeurd is.

'Het is echt waar' zegt Lara. 'Hij mist je verschrikkelijk. Hij rent zich elke dag kapot om even niks te hoeven voelen en hij haat zichzelf omdat hij het zelf verpest heeft'

Ik weet even niet wat ik moet zeggen.

'Hij was vertrokken de vorige keer als we niet hadden beloofd om hem te laten weten hoe het met je ging toen we hadden gebeld de vorige keer' zegt Jess.

'Hij wilde ook weten wat er met Mase gaande was maar we vonden het te lullig om dat aan je te vragen terwijl je er eventjes niet aan hoefde te denken' zegt Denise.

Mijn hart begint steeds sneller te kloppen. Het doet hem wel wat.

'Wat denken jullie dat ik vanavond moet doen?' vraag ik aan de meiden.

'Ik vind dat je moet gaan' zegt Lara. 'Ik ga niet liegen, ik hoop dat jullie eruit komen. Hoe cute Mase ook is...'

'Hij is ook wel erg cute' zegt Denise. 'Maar hij is niet Thomas, en ik zie aan je blik dat dat hetgene is waar je aan denkt. Al heb je dat misschien nog niet zelf door'

'Ben ik zo transparant?' vraag ik.

'Klein beetje maar' grapt Jess.

Gelukkig kunnen we er met z'n alle om lachen.

'Ik denk dat ik Mase nog even moet bellen hierover' zeg ik als ik zucht.

'Mase heeft het niet altijd makkelijk gehad. Maar ik weet dat hij er voor je zal blijven zijn, ook al zou dat alleen als vrienden zijn. Reede verteld altijd veel over hem. Hij kijkt naar hem op. Hier zal hij ook bovenop komen. Je hoeft hem niet kwijt te raken' zegt Jess.

Ik hoop dat ze gelijk heeft. Ik kan zo goed praten met Mase, hij begrijpt me zo goed.

'We hebben trouwens nog een vraag' zegt Denise. 'Het hangt misschien een beetje af van hoe vanavond gaat...maar volgende week gaan we met z'n alle op vakantie. En we zouden heel graag willen dat je met ons mee gaat. We kunnen altijd afspreken, als het goed gaat tussen jullie dat jullie op een kamer kunnen, en anders ditch ik Callum wel. Dan mag hij bij Thomas op de kamer en jij bij mij' zegt Denise.

'Wat leuk, waar gaan jullie heen?' vraag ik.

'Het is een soort villa heel dicht bij het strand. Het is ontzettend mooi, je moet echt mee' zegt Lara.

'Ik zal er nog even over nadenken' zeg ik. 'Het lijkt me wel heel leuk maar precies wat je zegt, ik wil even aankijken hoe het gaat'

'Dat is goed, we bellen later nog een keer. Laat ons alsjeblieft gelijk weten hoe vanavond gaat' zegt Denise.

'Zal ik doen!' zeg ik voordat ik ophang.

Ik voel me na dit gesprek een stuk beter. De zenuwen zijn alleen wel tien keer erger voor vanavond omdat ik nu weet dat hij mij ook mist. Als ik me eenmaal heb aangekleed kijk ik naar de tas die naast mijn make-up tafeltje staat. Mijn moeder heeft een prachtige jurk voor me gekocht gister, inclusief een nieuwe ketting en laarzen waar ik opslag verliefd op ben geworden. Ik spreek met mezelf af dat ik het zal dragen vanavond en naar het feest toe ga.

Ik schrik op als er op mijn deur wordt geklopt.

'Mag ik binnenkomen?' vraagt Brad.

'Ja, sure' zeg ik.

'Hoe voel je je? Je moeder heeft een beetje verteld wat er gaande is' zegt hij.

'Ik ben zenuwachtig, voel me nog steeds rot' zeg ik.

Ik ben verrast door zijn oprechte interesse in hoe het met mij gaat.

'We zijn er allebei bij vanavond. Als je het niks vind gaan we even snel weer terug oké?' zegt hij.

'Dankjewel, dat stel ik echt op prijs. Ik weet dat we niet helemaal goed begonnen zijn...' zeg ik. 'Daar zou ik alsnog graag verandering in brengen'

'Ik ook' zegt Brad. 'En om daarmee te beginnen moet ik even zeggen dat er koffie beneden klaarstaat en verse wafels' zegt hij met een knipoog als hij naar de deur toeloopt.

'In dat geval ga ik gelijk mee naar beneden' lach ik naar hem.