Weerzien - Passie op het HBO serie

Deel 60

- Blair -

Nee...niet nu. Dit is wel het laatste moment waarop ik de vreselijke stem van mijn moeder zou willen horen. Kan ik niet mijn ogen dicht doen en doen alsof ik niks hoor? Zou het dan vanzelf weer weggaan? Als ik haar hoor schreeuwen pak ik de eerste hoodie van Thomas die ik kan vinden en trek ik hem aan. Ik trek ook even een sportbroekje aan.

'Thomas?' fluister ik bijna bovenaan de trap.

'Ik meen het, ik ga de politie bellen!' hoor ik Thomas roepen.

Wanneer ik halverwege de trap ben kijk ik recht in de ogen van mijn moeder. Zodra ze haar ogen over me heen laat gaan klinkt er een schelle lach uit haar mond. Ze kijkt me aan met een afkeurende blik.

'Is dit wat je de afgelopen week aan het doen was? Terwijl ik in m'n eentje je vader overeind hou lig jij elke dag te neuken met deze...deze...wanna be bad boy?? Ik dacht dat ik je beter opgevoed had dan dat jongedame'

'PARDON?' roep ik naar haar. 'Ten eerste gaat dat jou helemaal niks aan en ten tweede...hoezo heb jij mij opgevoed. Ik kan me redelijk helder herinneren dat ik mezelf heb mogen opvoeden omdat jij altijd maar aan het werk was en pap altijd bezopen is'

'Mijn dochter zou dit soort onzin niet uitkramen!' roept mijn moeder boos.

'Dan zou ik op zoek gaan naar die dochter want die heb ik nooit gekend! Dan ben je hier aan het verkeerde adres' roep ik terug.

Normaal zou ik altijd de confrontatie uit de weg gaan. Maar niet op dit moment. Niet wanneer ze in Thomas zijn huis is. En zeker niet als ze zo praat over de jongen waar ik van hou. Ze is compleet gek geworden.

'Blair Lena Woods, je gaat nu mee naar huis. Ik zweer het kind, anders trek ik je aan je haren mee over straat' roept ze.

'Je kan barsten als je denkt dat ik nog één stap zet in dat misselijkmakende huis waar ik niet eens een eigen deur heb voor mijn slaapkamer. Je barst maar' zeg ik fel.

'Als je haar met één vinger aanraakt dan zet ik je er zelf uit. Vrouw of geen vrouw. En anders bel ik sowieso de politie. Dus kies maar' zegt Thomas.

'Waarom?' vraag ik als ik haar aankijk.

'Wat?' snauwt ze naar me.

'Waarom wil je überhaupt dan ik mee kom naar huis. Het leek tot nu helemaal geen enkel probleem te zijn sinds ik weg was. Dus waarom kom je nu moeilijk doen'

Ze kijkt me aan maar ze zegt niks.

'Dat is het hè. Er is iets. Er is iets wat je van mij wilt. Anders zou je hier niet zijn. Je hebt iets van me nodig en dat is de enige reden waarom je hier bent. Dus by all means...kom maar op. Wat wil je van me?' vraag ik aan haar.

'Blair...' zegt ze.

Ik blijf haar aankijken. Ik zie geen enkele emotie in haar ogen. Het maakt haar helemaal niks uit.

'Er is...een anonieme klacht over je vader. Over jou, ze durfde het zelfs kindermishandeling te noemen. Je moet zeggen dat het onzin is. Anders krijgt je vader nooit meer ergens werk en dan sta ik er helemaal alleen voor omdat jij beslist over nacht om ons te bombarderen als ergste ouders ooit' zegt mijn moeder.

Wauw. Oké.

'Wauw. Je denkt echt dat alles om jou draait hè. Maar ik zal je vertellen, lieve moeder. Ik had niks met de aanklacht te maken. Als jij echt denkt dat jullie me goed behandeld hebben zal ik, als dat moment komt, eerlijk zeggen hoe ik ben opgevoed. Dat ik niet eens het recht op een slaapkamer deur had, dat ik papa vaak moest ophalen omdat hij bezopen was. En ohja, het gedeelte waarbij hij me van de trap duwde waardoor mijn pols was gebroken'

Haar ogen staan inmiddels op oorlog.

'Stel je niet zo aan' snauwt mijn moeder. 'Heb je enig idee...'

'ERUIT. NU' roept Thomas.

'Anders ga ik nu de politie bellen. Ik vraag het niet nog een keer dus dit is je laatste waarschuwing Lilian' zegt hij rustig met een lage stem.

'Ben je begoderverdomd...' begint mijn moeder.

'Laatste. Kans.' zegt Thomas nogmaals.

'Hier krijg je spijt van dame' snauwt ze naar me voordat ze de deur weer uit stormd.

Als de deur dichtslaat kan ik eindelijk weer adem halen. Ik heb nu pas door hoe erg mijn hart tekeer gaat.

'Blair' fluistert Thomas. 'Gaat het?' vraagt hij zachtjes.

Ik schud nee en voel dat de tranen over mijn wangen stromen.

'Kom hier' zegt hij als hij zijn armen naar me uitsteekt.

Huilend loop ik van de trap in zijn armen. Waar ik me veilig voel.